Happy endings

Καμμια από τις ζωές που έζησε έως τώρα δεν της άξιζε. Όλα ήταν κατώτερά της, ο δρόμος, το κτηνιατρείο όπου πέρασε μήνες από να την ζωή της, το καταφύγιο. Η Γκαλίνα είναι ένα σκυλί που λατρέψαμε και θα λατρεύουμε πάντα. Ξέφυγε κυριολεκτικά από του χάρου τα δόντια δύο φορές, κατέληξε με ένα μάτι, ένα αυτί, ένα σακατεμενο πόδι και μια ουλή στο μάγουλο της, και παρ' όλ' αυτά παρέμεινε ένα σκυλί του οποίου η ομορφιά είναι απόκοσμη και ο χαρακτήρας της ο απίστευτος απλά δεν περιγράφεται. Κάποιες φορές την κοιτούσαμε και θέλαμε να γυρίσουμε τον χρόνο πίσω, να μην πέρναγε ποτέ όσα πέρασε, να έμενε αψεγάδιαστη. Όμως το σκυλί που λατρέψαμε είναι αυτό, με τα τραύματα, με τις πληγές του, με την ιστορία του. Και αυτό είναι το σκυλί που υιοθετήθηκε. Η ιστορία της θα είναι πάντα κομμάτι του εαυτού της, αλλά πλέον δεν είναι η Γκαλίνα του καταφυγίου, είναι η Ρωξάνη της Στέλλας και του Παναγιώτη.
(ευχαριστούμε πολύ και να έχετε μια υπέροχη ζωή μαζί)
 

----------------------------------------------------------------

Είναι πιο τέλειο ατελές σκυλί. Imperfectly perfect.

Καθώς την κοιτάς και θαμπώνεσαι από την ομορφιά της και το απίθανο χαρακτήρα της, παρατηρείς τις ατέλειές της και δεν μπορείς να αποφασίσεις αν θα ήθελες να μην έχει περάσει τα όσα πέρασε, και τα οποία φαίνονται πάνω της, ή με αν όλες αυτές τις μικρές πινελιές που μαρτυρούν το παρελθόν της, το σκυλί έγινε η καλύτερη εκδοχή του αυτού του που θα μπορούσε να υπάρξει.

Η Γκαλίνα έχει χάσει το ένα της μάτι, πιθανότατα από χτύπημα. Έχει χάσει το ένα της αυτί, από αγανο που κόντεψε να φτάσει μέχρι τον εγκέφαλο της. Πλέον έχει μόνο το πτερύγιο, όλο το εσωτερικό αυτί έχει αφαιρεθεί, και πέρασε βδομάδες στο κτηνιατρείο με μια ανοιχτή πληγή στο μάγουλο, από που έτρεχαν πύον και υγρά. Έχει μια τομή στο μάγουλο, και το δεξί μέρος τού προσώπου της, μαζί και το αυτί, είναι πιο πεσμένα και ασύμμετρα.

Επίσης έχει παλιό κάταγμα στο ένα πόδι. Ήρθε με το πόδι αγκυλωμενο, και το κόκαλο κολλημένο στραβά, και αυτό το πόδι που το πατάει λοξά, όταν το πατάει, της δίνει αυτή την μοναδική στάση που την χαρακτηρίζει. Είναι σαν μπαλαρίνα, και γι'αυτό την ονομάσαμε Γκαλίνα.

Όλα τα παραπάνω σημαίνουν πως η Γκαλινα ούτε βλέπει ούτε ακούει όσο καλά βλέπουν και ακούνε τα αρτιμελή σκυλιά. Έχει πολύ όρεξη για παιχνίδι και λατρεύει να τρέχει, αλλά κουράζεται γρήγορα λόγω του ποδιού της, και δεν είναι το σκυλί που μπορεί να ακολουθήσει σε μεγάλες πεζοπορίες.

Θέλει προσοχή το καλοκαίρι καθώς με ΌΛΗ ΑΥΤΉ ΤΗΝ ΓΟΎΝΑ, υπερθερμαινεται περισσότερο από ένα οποιοδήποτε σκυλί, και φυσικά χρειάζεται πρόγραμμα στην καθημερινότητα όσον αφορά την φροντίδα του μαλλιού της, καθώς και μαδάει αρκετά, αλλά και μέσα σε όλες αυτές τις τρίχες κρύβονται ύπουλα από αγανα μεχρι ότι μπορείτε να φανταστείτε.

Είναι εξαιρετική με άλλα σκυλιά, εξαιρετική με ανθρώπους, αλλά θέλει εκπαίδευση για να μπορέσει να ζήσει με γάτες, τις οποίες κυνηγάει από ένστικτο, χωρίς να έχει σκοπό να της φτάσει. Απλά θέλει να τις διώξει από μπροστά της κάποιες φορές, όχι όλες.

Στο σπίτι είναι σχεδόν ανύπαρκτη, κοιμάται και χαλαρώνει πολλές ώρες, είναι σχεδόν σαν διακοσμητική, κάθεται στο κρεβάτι της και είναι ΠΕΝΤΑΚΆΘΑΡΗ.

Από τα πιο χαριτωμένα πράγματα σε αυτή είναι ο τρόπος με τον οποίο κάνει χαρές, πηδωντας απαλά πάνω σου κάνοντας τσουπ με τα δύο της μπροστινά πόδια, και βγάζοντας έναν τρυφερό, οξύ ήχο χαριτωμενιας που δεν περιγράφεται, πρέπει να την ακούσετε.

Είναι ένα πράγμα μόνη της, ένα ζώο σπάνιο, για πάρα πολλούς λόγους, και πάρα το ότι έχει ένα μάτι, ένα αυτί μια ουλή στο μάγουλο και ένα κουτσό πόδι, παραμένει το σκυλί που περπατάει στον δρόμο και γυρνάνε κεφάλια να την κοιτάξουν γιατί σκυλιά σαν αυτήν δεν κυκλοφορούν συχνά.

Είναι τόσο μοναδική σε χαρακτήρα και σε εμφάνιση, που σε κάνει να αναρωτιέσαι αν τα τραύματά της τής τα έδωσε επίτηδες ο νόμος της παγκόσμιας αρμονίας, για να μετριάσει λίγο την τελειότητα, και να κάνει την Γκαλίνα πιο γήινη, πιο αληθινή.

Πατήστε εδώ για να δείτε βίντεο με την ιστορία της.  

Αν είχαμε να διαλέξουμε ΈΝΑ μόνο ζώο που έχει ανάγκη να φύγει από το καταφύγιο, είναι αυτή. Ένα ζώο απίστευτα ανθρωποκεντρικό, που λατρεύει τους ανθρώπους, που δέχεται τα πάντα, που εμπιστεύεται και που αγαπάει. Πραγματικά αγαπάει.

Σου δίνει την καρδιά της εν λευκώ, με το που σε πρωτοβλέπει, ακόμα και αν δεν έχει δει ποτέ πριν. Είναι ένα σκυλί καταπληκτικό, που την χειρίζεσαι, την πασπατευεις, την κάνεις μπάνιο, την πας βόλτα και την έχεις δίπλα σου χωρίς προσπάθεια. Την εμπιστεύεσαι και σε εμπιστεύεται, απλά.

Ζώα σαν αυτήν υποφέρουν σε καταφύγια. Είναι από την φύση τους φτιαγμένα για να ζουν με ανθρώπους και για ανθρώπους. Να μαθαίνουν από αυτούς, και να κάνουν πράγματα με αυτούς.

Η γλυκιά μας Λούπι όπως την φωνάζουμε χαϊδευτικά, θα πρέπει να είναι το μόνο ζώο στο σπίτι. Θα είναι ο σκύλος σας και εσείς θα είστε ο άνθρωπός της. Δεν θα κάνει ποτέ φίλους σκυλους, γιατι δεν θέλει. Δεν έχει ανάγκη την σκυλίσια παρέα, και δεν θα της λείψει ποτέ. Έχει μόνο ανάγκη την ανθρώπινη παρέα. Μόνο.

Θα βγαίνει βόλτες μαζί σας και θα είναι ευτυχισμένη, δεν θα γνωρίζει άλλα ζώα στην βόλτα, δεν θα γνωρίσει τον σκύλο του φίλου σας ούτε την γάτα τού γείτονα. Θα ζει μόνο για εσάς, και έτσι θα είναι ευτυχισμένη. Πραγματικά ειναι ένα εξαιρετικό πλάσμα, και πραγματικά της αξίζει μια ζωή όπως την ονειρεύεται.

Η Λούπι ψάχνει σπίτι και οικογένεια. Έστω και αν δεν μπορείτε να την υιοθετήσετε εσείς, κοινοποιήστε την και βοηθήστε την να βρει αυτό που έχει ανάγκη και αυτό που της αξίζει.

Φαίνεται λες και ζει εκεί μια ζωή, και ας έχει μόνο λίγες εβδομάδες. Πέρασε χειμώνες και καλοκαίρια στο καταφύγιο, και γερνούσε κάθε χρόνο αλλά ήταν σαν να μην γερνούσε ποτέ. Η Θεοπούλα είναι περίπου 16 χρόνων. Δεκαέξι. Με μια ψυχή νεότατη. Την πρώτη εβδομάδα μετά την υιοθεσία της, η μαμά της έκανε μπάρμπεκιου στο σπίτι και κάλεσε φίλους και συγγενείς, και η Θεοπούλα ήταν επί της υποδοχής, και ήταν τρισευτυχισμένη. Κανονικά για κανένα σκυλί που έχει μόλις υιοθετηθεί δεν το συστήνουμε αυτό. Χρειάζονται ηρεμία και σταθερότητα. Αλλά η Θεοπούλα είναι εξαίρεση και σε αυτό, όπως και σε πολλά άλλα πράγματα. Επί της υποδοχής ήταν και στο καταφύγιο. Πρώτη μούρη ήταν σε κάθε γιορτή και τον ρόλο αυτό τον υπηρετούσε τέλεια. Μας λένε ότι είναι το τέλειο σκυλί και το πιστεύουμε. Ένα τέλειο σκυλί, απίστευτα τρυφερό και πανέξυπνο, που έκανε νέο ξεκίνημα στα δεκαέξι της χρόνια, με την φρεσκάδα και την λαχτάρα ενός κουταβιού. Είναι και πασίγνωστη πλέον στην γειτονιά, και βγαίνει για βόλτα χαιρετώντας κόσμο και μοιράζοντας χαμόγελα. Καμία σημασία δεν έχει πόσο χρόνο έχει μπροστά της. Ούτε αυτή ούτε κανένα ηλικιωμένο ζώο. Τα σκυλιά είναι ικανά να μηδενίσουν και να κάνουν νέα ξεκινήματα ακόμα και λίγο πριν το τέλος, και αυτή είναι ένα από τα πολύ τυχερά σκυλιά που είχαν μια ευκαιρία όταν όλες οι πιθανότητες ήταν εναντίον τους. Μας λείπει αφάνταστα, αλλά χαιρόμαστε όσο τίποτα που έχει φύγει από το καταφύγιο, και πλέον βρίσκεται εκεί όπου ανήκει. Ευχαριστούμε όλους εσάς που την αγαπήσατε και πιστέψατε σε αυτήν, ευχαριστούμε την οικογένειά της που την διάλεξε και που την λατρεύει, και ευχαριστούμε και την ίδια την Θεοπούλα που μας έμαθε πολλά. Τόσα πολλά που δεν χωράνε να τα γράψουμε εδώ.

Μπορεί να με λένε Περσέα μα έχω την εξυπνάδα του Οδυσσέα. Στο μάτι μου υπάρχει σπιρτάδα για αυτό κι έχω τόση πονηράδα...

Ματιές μπορεί να μην ανταλλάξαμε, αλλά αγαπηθήκαμε από την πρώτη μας επαφή!!!

English pointer Ισως απο τα πιο τρυφερά κορίτσια που εχουμε. Είναι δραστηρια και πάρα πολύ παιχνιδιάρια. Τρομερά ανθρωποκεντρική όπως όλα τα κυνηγόσκυλα, περνάει την ημέρα της παίζοντας με την κολλητή της και κυνηγόντας μπαλάκια.