Η Γιασεμί είναι σαν μια νεαρή κόρη από αριατοκρατικο σόι που όμως η οικογένειά της ξέπεσε, και η Γιασεμί μεγάλωσε πολύ φτωχικα.
Ωστόσο, πάρα το γεγονός ότι δεν γνώρισε λούσα, πολυτέλειες και σαβουαρ βιβρ, κάτι μέσα της στο dna της, από γενναίες και γενναίες ευγενών, της άφησε κάτι αριστοκρατικο, το οποίο δεν μπορεί να το αποβάλλει.
Φαίνεται στο σώμα της, φαίνεται στην λεπτή και μακριά μούρη της, που δεν μοιάζει με το χοντρό κεφάλι των λοιπών τσοπάνων, φαίνεται στον τρόπο που κάθεται και που κοιτάει, ακόμα και στον τρόπο που καθαρίζει τα νύχια της.
Όταν έρθετε να την δείτε, θα πηδηξει πάνω σας όλο χαρά και θα νομίσετε πως το σκυλί αυτό δεν έχει τρόπους καθόλου. Μετά από λίγο θα ηρεμήσει, θα είναι σαν να θυμήθηκε ξαφνικά τους τρόπους της και την ευγένεια που θα της δίδασκε η οικογένειά της, αν δεν είχε ξεπέσει.
Και τότε θα δείτε την Γιασεμί για αυτό που είναι πραγματικά.
Θα την κοιτάξετε, και αντί να την βλέπετε πάνω στο τσιμέντο, θα την φαντάζεστε ότι κάθεται πάνω σε φουντωτά πανάκριβα χαλιά, περιτριγυρισμενη από έπιπλα, πίνακες και διακοσμητικά αμύθητης αξίας, βελούδινες κουρτίνες να κρέμονται από τα παράθυρα και υπηρέτες κάπου στο βάθος.
Το σκυλί αυτό είναι κάπως παραμυθένιο, δεν μπορούμε να το περιγράψουμε διαφορετικά. Η ευγένειά της σπάει από μια παιδικότητα που της βγαίνει όταν ενθουσιάζεται, και αυτό την κάνει ακόμα πιο ενδιαφέρουσα.
Είναι πολύ τρυφερή, πολύ ανθρωποκεντρική, και πολύ αξιοπρεπής, αυτά τα επίθετα την χαρακτηριζουν.
Ήρθε σε εμας από το δημοτικό καταφύγιο Τρίπολης. Όσο ήταν εκεί, ανάμεσα σε τόσα σκυλιά, η ομορφιά της ξεχώριζε, και όλοι μιλούσαμε για "την ασπρόμαυρη τσοπάνα", και στο δικό μας καταφύγιο επίσης ξεχωρίζει.
