Ο Χουντίνι πήρε το όνομά του γιατί με κάποιο τρόπο μας θυμίζει αυτούς τους μάγους της παλιάς γενιάς που σου έδιναν την εντύπωση πως θα μπορούσαν να χωρέσουν μέσα σε ένα καπέλο και να εξαφανιστούν.
Το λιγνό, ελαφίσιο του σώμα, η λεπτή του μούρη και ο τρόπους που περπατάει που μοιάζει λες και αιωρείται επίσης μας θυμίζουν κάτι σε μάγο, σε τζίνι κτλ.
Η ιδιοκτήτριά του πέθανε και ο Χουντίνι έμεινε μόνος, και έτσι ήρθε σε εμάς.
Ήταν πολύ στρεσαριαμένος στην αρχή, μας αγρίευε και μας φαινόταν πως είναι ένα σκυλί αντικοινωνικό, αλλά με το που του περνούσες ένα λουρί στο περιλαίμιο γινόταν άλλος σκύλος και περπατούσε όλο χαρά. Μαγικό;
Άλλος ένας λόγος που το όνομά του ταιριάζει.
Πλέον έχει ηρεμήσει πολύ, έχει προσαρμοστεί στο καταφύγιο μια χαρά, και είναι απίστευτα χαρούμενος όταν μπαίνεις στο κλουβί τους για να τον πάρεις για βόλτα. Είναι ένα σκυλάκι μικρομεσαίο με μέγεθος, πολύ ιδιαίτερο στην όψη, και τεράστιο σε προσωπικότητα.
