Η Βικτώρια ήρθε από το δημοτικό κυνοκομείο Σπάρτης.

Κλεισμένη σε ένα κλουβί, ξεχασμένη από την ζωή, με ένα μάτι, παραλίγο να την προσπεράσουμε εκείνη την ημέρα, καθώς ήταν στο πάτωμα ακίνητη, ίδιο χρώμα με το χώμα.

μαζί με αυτή και ένα αρσενικό Γκριφόν, ο Ντείβιντ, και οι δύο τόσο υποσιτισμένοι που ήταν λες είχανε να φάνε εβδομάδες, με το τρίχωμα να κρύβει το σκελετωμένο τους κορμί και τις πληγές τους.

Σε ένα παραδιπλανό κλουβί βρήκαμε και δύο κουτάβια γκριφονάκια, πιθανότατα παιδιά τους, να ζούνε μεσα στα περιττώματά τους, μαζί με αμέτρητα άλλα κουτάβια. Αν τα κουτάβια γεννήθηκαν εκεί μέσα ή όχι δεν μπορούμε να το ξέρουμε, αυτό που ξέρουμε είναι ότι πήραμε μια ολόκληρη οικογένεια κατεστραμμένη. Μια οικογένεια σκύλων από αυτές που οι άνθρωποι δίνουν λεφτά για να αγοράσουν.

Από όλη την οικογένεια, η Βικτώρια είναι η μόνη που από την αρχή σχεδόν ήταν φιλική και τρυφερή. Λατρεύει τα χάδια και την ανθρώπινη επαφή, και είναι ένας σκύλος φιλικός και ήρεμος. Είναι πολύ καλή στην βόλτα, είναι πολύ αγαπησιάρα και κοινωνική, και είναι έτοιμη για το παντοτινό της σπίτι.