Δεκάδες ζωάκια στάθηκαν τυχερά καθώς μετά από την προσωρινή παραμονή τους στο καταφύγιο μας, στάθηκαν στα πόδια τους και κατάφεραν να βρουν την νέα μόνιμη οικογένεια τους. Οι ιστορίες τους, μοναδική η καθεμιά, θα μας συντροφεύουν για πάντα και θα μας εμπνέουν για να συνεχίζουμε με ακόμη μεγαλύτερο πείσμα το έργο μας.
Η Μίλβα γεννήθηκε στον δρόμο, σε ένα από τα πιο κρύα χωριά της ορεινής Αρκαδία, μέσα στην καρδιά του χειμώνα.
Η μαμά τους, η Τίλντα, έκανε ό,τι μπορούσε για να κρατήσει τα μωρά της ζεστά και χορτασμένα, σε ένα απίστευτα αφιλόξενο μέρος.
Το ένα από τα μωρά εξαφανίστηκε, και η μαμά με την Μίλβα και την αδερφή της την Μόνικα ήρθαν στην Αθήνα μαζί μας. Τα μωρά μεγάλωσαν με την μαμά τους, απογαλακτίστηκαν, και πλέον είναι έτοιμα για το παντοτινό τους σπίτι.
Η Μίλβα είναι ένα σκυλάκι που έχει πάρει αρκετά από την διστακτικότητα της μαμάς της, αλλά έχει πάρει και την τρυφερότητα και την καλοσύνη της.
Μπορεί να φαίνεται λίγο διστακτική στην αρχή, αλλά αυτή θα πάρει πρώτη πρωτοβουλία, αυτή θα πλησιάσει, αυτή θα κάνει τα νάζια και τις χαριτωμενιές τις κουταβίσιες.
Σαν απόκοσμο είναι το σκυλί αυτό. Σαν από άλλη εποχή, σαν από άλλο κόσμο, έναν κόσμο πιο ευγενή, πιο αέρινο, πιο ονειρικό.
Η Σαντιγί είναι σαν να έχει γεννηθεί σε μια οικογένεια ευγενών, όπου γενιές και γενιές καλών τρόπων πέρασαν και στα νεότερα μέλη, χωρίς να τους έχει μάθει κάποιος κάτι πρακτικά. Η ευγένεια, αυτή η παλιάς κοπής ευγένεια των παραμυθιών είναι σαν να της βγαίνει από μέσα της γεννετικά, σαν από φυσικού της.
Παρόλο που είναι μεγαλόσωμο σκυλί, είναι λεπτεπίλεπτη στους τρόπους, και μια απίστευτα διακριτική παρουσία.
Θα χαρεί, θα έρθει για χάδια, αλλά δεν θα απαιτήσει τίποτα ποτέ. Θα σε πλησιάσει αργά και διακριτικά, σαν αεράκι, μόνο αν την φωνάξεις, και θα σε αφήσει να της χαϊδέψεις το υπέροχο, απόκοσμο πρόσωπό της. Θα είναι σαν να χαϊδεύεις ένα σύννεφο.
Όσο τα υπόλοιπα σκυλιά τρέχουν και παίζουν, αυτή κάθεται σαν κυρία κάπου σε μια γωνιά, κοιτώντας γύρω με ηρεμία και με ένα τρόπο που την κάνει να μοιάζει σοφή.
Μοιάζει να είναι πολύ καλή για ένα καταφύγιο, χωρίς όμως να είναι σνομπ.
Ήρθε σε εμάς από το δημοτικό κυνοκομείο Τρίπολης, πολύ αδυνατισμένη και παραμελειμένη, και της αξιζει το καλύτερο σπίτι.
Είναι υγιέστατη.
Αν σας αρέσουν τα μαλλιαρά αρκουδόσκυλα, και τα χαζεύετε στον δρόμο ενώ φαντάζεστε τι τέλειο θα ήταν αν έβγαιναν σε μίνι, ΕΜΕΙΣ ΕΧΟΥΜΕ ΕΝΑ!
Ο Στίβι έχει την όψη αρκουδας -σκύλου, αλλά έχει μέγεθος αυτό που φτάνει και δεν φτάνει το τραπεζάκι του σαλονιού. Έχευ δύο γουρλωτά μάτια που δεν τα ξεγουρλώνει ούτε όταν τρέχει, και έχει και σκέρτσο, και έχει και νάζι.
Είναι πάρα που αστείος, και όταν είναι χαρούμενος, που είναι σχεδόν πάντα, είναι ακόμα πιο αστείος.
Τον γνωρίσαμε στο δημοτικό κυνοκομείο Τρίπολης, όπου μας έκανε πολλά ναζια και τσαλίμια, και το έπαιζε πάντα δύσκολος πριν έρθει για χάδια - και τα σκυλιά που το παίζουν δύσκολα "και καλά" και κάνουν αυτά τα χορευτικά τα "δεν θα με πιάσεις/ κοίτα πως έρχομαι τόσο κομτά ώστε ίσα ίσα να μην με φτάνεις" μας τρελαίνουν.
Νομίζαμε για καιρό ότι ήταν κορίτσι, γιατί έχει χαρακτήρα κοριτισού (τα νάζια αυτά είναι πολύ πιο χαρακτηριστικά σε θηλυκά σκυλιά). Και τον φωνάζαμε χαϊδευτικά "πεταλουδίτσα", γιατί έτσι χόρευε γύρω μας, σαν πεταλούδα που δεν μπορείς να πιασεις αλλά που όμως ΘΕΛΕΙΣ ΤΟΣΟ ΠΟΛΥ"
Όταν καταλάβαμε ότι είναι αγόρι δεν μπορουσαμε να ξεπεράσουμε την πεταλουδίτσα ως όνομα και ως αίσθηση, και τον βγάλαμε Στίβι, από τον Στιβ ΜακΚουίν στην ταινία "Ο Πεταλούδας". ΚΑΙ ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΑΝΑΚΑΛΥΨΑΜΕ ΟΤΙ ΕΠΙΣΗΣ ΤΟΥ ΤΑΙΡΙΑΖΕΙ.
Γιατί λέει, στην ταινία, ο Πεταλούδας ο πρωταγωνιστής, φυλακίζεται άδικα ισόβια για φόνο που δεν έπραξε σε μια φυλακή με πολύ σκληρές συνθήκες, και αποφασισμένος να κερδίσει την ελευθερία του, συμμαχεί με ένα άλλο κρατούμενο και σχεδιάζουν την απόδρασή τους.
Έτσι λοιπον και ο δικός μας Στίβι, ο Πεταλουδίτσας μας, που φυλακίστηκε αδίκως στο κυνοκομείο Τρίπολης, συμμάχησε με εμάς και σχεδίασε την απόδρασή του, η οποία άργησε μεν, αλλά ήρθε!
Είναι εμβολιασμένος, στειρωμένος και υγιής, λατρεύει να τρέχει και να πιάνει το μπαλάκι του, και ψάχνει ένα σπίτι στο οποίο θα υπάρχει χιούμορ και όρεξη για παιχνίδι.
Ο Διόνυσος βρέθηκε στον Διόνυσο, να κυκλοφορεί μόνος του. Ανοίξαμε το αμάξι και πήδηξε μέσα, έκατσε στο πίσω κάθισμα και δεν κουνήθηκε μέχρι να φτάσουμε στον κτηνίατρο.
Όση ώρα περίμενε στον κτηνίατρο ήταν υπόδεγμα σκύλου, καθόταν σταυροπόδι, και ήταν πραγματικά λες και ειχαμε φέρει το δικό μας σκύλο για εξετάσεις, που τον είχαμε εκπαιδεύσει.
Και ο Διόνυσος όπως υποψιαστήκαμε στην αρχή, και όπως διαπιστώσαμε μετά, έχει περάσει από εκπαίδευση. Δεν είναι ότι απλά έχει μάθει κάποιες εντολές τύπου "κάτσε" κτλ από τον ιδιοκτήτη του. Έχει κάνει βασική υπακοή από επαγγελματία, και αυτό φαίνεται με το που του βάλεις ένα λουρί.
Περπατέι τέλεια, ξέρει αλλαγή πορειας ξέρει βασικές εντολές όπως το να κάθεται και να ξαπλώνει ακόμα και όταν γύρω του είνια πανικός, σε ένα καταφύγιο με σκυλιά να γαυγίζουν, και να περιφέρονται και έξω από το κλουβί του και μέσα σε αυτό.
Η βασική εκπαίδευση που έχει κάνει του έχει γίνει δεύτερη φύση, και είναι πραγματικά λυπηρό το ότι αυτό το σκυλί για το οποίο κάποιος ξόδεψε λεφτά και χρόνο δεν το αναζήτησε κανεις, και ας ειχε χιλιάδες κοινοποιήσεις όταν πρωτοβρέθηκε.
Είναι ένα υπέροχο, πανέμορφο και πανέξυπνο σκυλί, που πραγματικά μπορεί να φύγει από το καταφύγιο χθες, γιατί δεν έχουμε εμείς να τον βοηθήσουμε σε τίποτα απολύτως, ίσα ίσα, όσο παραπάνω μένει σε εμάς, τόσο κακό του κάνουμε.
Δεν ξέρουμε πώς θα είναι μέσα σε ένα σπίτι, αλλά θέλουμε να πιστεύουμε πως ένα ζώο τόσο έξυπνο και τόσο δουλεμένο, που ξέρει βασικούς τρόπους επικοινωνίας μα ανθρώπους, θα μπορεί να προσαρμοστεί εύκολα.
Ο Πλάτωνας είναι το κουτάβι του κάμπινγκ. Να σας εξηγήσουμε.
Ο Πλάτωνας κάθεται και ξαπλώνει, και αυτό το κάνει πολύ καλά, όπως ένας γνήσιος καμπιστής που γυρνάει τα κάμπινγκ χρόνια τα καλοκαίρια, και έχει κακατήσει την τέχνη του να αράζει έξω από την σκηνή, κάτω από το δέντρο.
Γεννήθηκε σε ένα καταυλισμό και έζησε εκέι τον πρώτο μήνα της ζωής του. Ήρθε σε εμάς με την αδερφή του την Ερατώ, φέρνοντας τα καταπράσινα μάτια του, την κουταβίσια φρεσκάδα του, και το πλαδαρό, χαλαρό του σώμα, που όταν περπαταέι κάνει πλαφ πλαφ.
Ειναι ένα γλυκύτατο και καλό κουτάβι, κοινωνικό και τρυφερό, που θα παίξει, θα μυρίσει, θα παέι βόλτα με το σαμαράκι του, θα παίξει με τα παιχνίδια του και με τα άλλα κουτάβια, και όταν χορτάσει όλα αυτά, μετά θα αράξει δίπλα σου ή πάνω σου, και δεν παει να γίνεται γύρω τριγύρω πάρτι; Αυτός θα χαλαρώσει και θα κοιμηθεί.
Λοιπόν, ακούστε να σας πούμε πόσα πολλά πράγματα ξέρει η Ερατώ για την ηλικία της.
Ξέρει να πηγαίνια βόλτα με το σαμαράκι της - κουταβίσια βόλτα προς το παρόν, όχι τίποτα εντυπασιακό. Λίγο πίσω, λίγο μπρος, λίγο παραπάτημα, λίγο σκουντοήφλημα κτλ.
Ξέρει να παίζει με παιχνίδια. Ξέρει να τα μασάει, να τα τραβάει, και όταν βαρεθει ξέρει να κοιμάται πάνω τους.
Ξέρει να κάθεται στο κρέιτ της μασουλώντας ένα κονγκ, και μετά να αποκοιμιέται εκεί - ή αν δεν έχει κρέιτ κάτω από το τραπέζι της κουζίνας πχ (προτιμάει το κρέιτ όπως όλα τα κουτάβια)
Ξέρει να γυρνάει κοιλιά και να απολαμβάνει το χάδι, και ξέρει επίσης, αφού έχει παέι βόλτα, έχει παίξει και έχει φάει, να ηρεμεί και να κομάται είτε στο κρειτ της είτε στα πόδια σου.
Γενιά είναι ένα κουτάβι κοινιωνικο και χαρούμενο, πάρα πολυ συνεργάσιμη και λειτουργική για την ηλικία της, και πάρα πολύ έξυπνη και γλυκιά.
Ζούσε σε έναν καταυλισμό και μας ήρθε από εκεί με τον αδερφό της κουνώντας την ουρά της και έτοιμη για όλα, και της υποσχεθήκαμε πώς θα κάνουμ ό,τι μπορούμε ώστε να τα έχει όλα στην ζωή της. Όλα όσα ονειρεύεται και ακόμα περισσότερα.