Δεκάδες ζωάκια στάθηκαν τυχερά καθώς μετά από την προσωρινή παραμονή τους στο καταφύγιο μας, στάθηκαν στα πόδια τους και κατάφεραν να βρουν την νέα μόνιμη οικογένεια τους. Οι ιστορίες τους, μοναδική η καθεμιά, θα μας συντροφεύουν για πάντα και θα μας εμπνέουν για να συνεχίζουμε με ακόμη μεγαλύτερο πείσμα το έργο μας.
Πολλή ωρα μας πήρε να γράψουμε την αγγελοια της Ρόξυ, και πάλι θα είναι λετρια, γιατί ό,τι και να πούμε δεν θα είναι αρκετό, ου΄τε αντιπροσωπευτικό. Είναι ένα υπέροχο σκυλάκι, και καλό, και έξυπνο, και ευγενικό και με τρόπους.
Γεννήθηκε στην επαρχία και πετάχτηκε ως ανεπιθύμητη - αν είναι δυνατόν, όπως τόσα και τόσα κουτάβια. Ήρθε σε εμάς με την αδερφή της όπταν ήταν ενάμιση μηνός στρογγυλό, χνουδωτό μωρό, και ήταν η πιο όμορφη χνουδόμπαλα του κόσμου.
Αρχικά έμοιαζε να είναι πιο φοβισμένη από την αδερφή της, και μας πήρε καιρό να καταλάβουμε πως αυτό που βλέπαμε δεν ήταν μόνο ο κλασσικός φόβος του μικρού κουταβιου που απλά δεν ξέρει πράγματα, αλλά και μια σοφία. Ένα ζύγισμα των πραγμάτων και των καταστάσεων του σκύλου που σκέφτεται πριν πράξει.
Ήταν πάντα προσεχτικό μωρό, και είναι ακόμα. Δεν έκανε τρέλες, δεν έβαζε τον ευατό της σε κίνδυνο από κουταβίσια αφέλεια, αλλά πρόσεχε τι θα κάνει και πώς θα το κάνει, και αν κάτι δεν ήξερε πώς να το αντιμετωπίσει, απλά αποσυρόταν.
Όταν οι μικρές άρχισαν να μαθαίνουν εντολές, η Ρόξυ ήταν η΄πρώτη που έμαθε το κάτσε, και αφού το έμαθε, το έκανε με κάθε ευκαιρία. Δεν καθόταν για ένα δευτερόλεπτο, καθόταν και περίμενε, λες και είχε καταλάβει πως αυτή ήταν η στάση του καλού παιδιου. Το ίδιο ακριβώς συνέβη όταν τα κορίτσια έμαθαν το κάτω. Ή Ρόξυ και το έμαθε πρώτη, και ήξερε από μόνη της να διατηρεί την εντολή, και να μην σηκώνεται αμέσως. Αυτό είναι ένα είδος νοημοσύνης με το οποίο γεννήθηκε, και έχει να κάνει με τον χαρακτήρα της, και ας είναι μωρό.
Αφού παέι βόλτα, και παίξει και κάνει τιην εκπαιδευτική της ρουτίνα, η Ρόξυ θα σβήσει από μόνη της, και αυτό είναι κάτι που ελάχιστα κουτάβια ξέρουν να το κάνουν. Από μωρό ακόμα, όταν πλέον ειχε κουραστεί, δεν έφτανε ποτέ σε υπερένταση, αλλά επέλεγε μόνη της να μπει στο κρέιτ της, να μασουλήσει ένα παιχνίδι, να αποσυρθει και να ξεκουράσει το σώμα και το μυαλό της.
Γενικά είναι ένα πλάσμα απίστευτα έξυπνο, πολύ γλυκό και καλόβολο, και αν η νέα της οικογένεια δουλέψει λίγο μαζί της σωστά και αρκετά, η Ρόξυ έχει όλα τα προσόντα να γίνει ο τέλειος σκυλός
Όταν την πρωτοείδαμε ανοίξαμε το στόμα διάπλατα και κοιτούσαμε εκστασιασμένοι τα απίστευτα σχέδια στην γούνα της. Δεν έμοιαζε με τίποτα που να έχουμ ξαναδεί οι περισσότεροι, τουλάχιστον όχι από κοντά.
Κάποιοι από εμάς παραξενεύτηκαν γιατί έμοιαζε υπερβολικά ιδιαίτερη για να έχει βγει έτσι από μόνη της, και ρωτώντας και δείχνοντας την φωτογραφία της σε φίλους και γνωστούς, ένας από όλους αυτούς επιτέλους αναγνώρισε την ράτσα.
Τα Καταχούλα Λουιζιάνα είναι πάρα πολύ σπάνια εδώ. Είναι μια ράτσα αμερικάνικη, που αρχικά εκτρεφόταν ως κυνηγόσκυλο και δευτερευόντως ως herding dog, και τώρα πλέον όπως οι περισσότερες ράτσες, εκτρέφεται και για κατοικίδιο.
Πώς βρέθηκε ένα τόσο σπάνιο σκυλί να κυκοφορεί αδέσποτο σε ένα χωριό της Ελληνικής επαρχίας δεν έχουμε ιδέα. Η Πόλκα βρέθηκε χωρίς τσίπ επίσης, που σημαινει ή ότι η εισαγωγή της στην χώρα έγινε εντελώς παράνομα, ή ότι γεννήθηκε εδώ.
Όπως και να χει, τώρα πλέον είναι μαζί μας. Είναι ένα γλυκύτατο, καλοσυνάτο και κοινωνικό σκυλάκι. λόγω της ηλικίας και λόγω της ράτσας της, χρειάζεται αρκετή και σωστή εκτόνωση, και μπορεί να γίνει το τέλειο κατοικίδιο.
Ο Κάσπερ, είτε το πιστεύετε είτε όχι, εγκαταλείφθηκε στον δρόμο όταν ήταν βρέφος. Ήρθε σε εμάς μαζί με τον αδερφό του, και τότε έμοιαζαν σαν δύο σταγόνες νερό.
Μεγαλώνοντας αρχίσαμε να τα ξεχωρίζουμε, όχι μόνο επειδή ο Κάσπερ έβγαλε μαλλιά, αλλά και επειδή πλέον αρχίσαμε να βλέπουμε στον κάθε ένα τον χαρακτήρα του.
Ο Κάσπερ είναι ένα χαρούμενο κουτάβι, που όταν σε βλέπει θέλει να πηδηξει επάνω του και να σου κάνει τις γνωστές κουταβίσιες χαρές, αλλά τελικά κάθεται, γιατί μια φορά έμαθε το κάτσε, και τώρα θεωρεί πως έτσι πρέπει να κάνουν τα καλά παιδιά. Είναι πολύ έξυπνος, πολύ όμορφος, και πολύ παιχνιδιάρης.
Λατρεύει να τρέχει να πιάνει το μπαλάκι του, και μετά να το μασουλάει και μετά να το αφήνει να έρχεται σε σένα, και να περιμένει να του το ξαναπετάξεις.
Είναι διεκδικητικος με τα παιχνίδια του απέναντι στον αδερφό του, γι αυτό εάν υπάρχει και άλλο σκυλί στο σπίτι, θα πρέπει να υπάρχουν κανόνες και σωστή οριοθέτηση, ώστε ο Κάσπερ να μην νιώθει πως πρέπει να προστατέψει κάτι δικό του και να μην γίνουν τσακωμοί.
Εγκαταλείφθηκε μια μέρα στις άκρες ενός χωριού, στο κεντρικό δρόμο δίπλα στο νεκροταφείο. Για τις επόμενες εβδομάδες γύριζε αλαφιασμένη ψάχνοντας ένα μέρος να νιώσει ελάχιστη ασφάλεια. Κρυβόταν ανάμεσα σε θάμνους και έβγαινε μόνο το βράδυ.
Σχεδόν όλοι οι κάτοικοι που μένουν περιφερειακά στο χωριό την είχαν δει έστω μια φορά, να τρέχει αλαφιασμένη για να τους αποφύγει, και όλοι μιλούσαν για το Μαλινουά που κάποιος ήρθε και παράτησε εκεί.
Τρομαγμένη από ανθρώπους και τρομαγμένη και από άλλα σκυλιά, κατάφερε επιτέλους να σταθεροποιηθεί σε μια από τις γειτονιές όπου την τάιζαν, και τελικά πιάστηκε για να στειρωθεί με πάρα πολλή προσπάθεια και με την βοήθεια των ανθρώπων της γειτονιάς.
Είχε τσιπ ακαταχώρητο - άλλη μια γέννα, άλλο ένα κουτάβι μοσχοπουλημένο, άλλη μια λάθος επιλογή που κάποιος βαρέθηκε γρήγορα γιατί το σκυλί του βγήκε πιο έξυπνο από τον ίδιο και δεν ήξερε να το διαχειριστεί.
Το κορίτσι λοιπόν αυτό που γυρνούσε σαν φοβικο αγρίμι επί βδομάδες ολόκληρες, δεν είναι καθόλου φοβικο αγρίμι. Είναι ένα ζώο που πέρασε απίστευτο άγχος, και σε συνδυασμό με το στρες που έχουν τα σκυλιά της συγκεκριμένης ράτσας γενικά, ο μόνος τρόπος που βρήκε για να μπορέσει να διαχειριστεί αυτό που της συνέβη ήταν να τρέχει, να αποφεύγει, και να κρύβεται.
Τα παιδιά στο κτηνιατρείο όπου ανάρρωσε μετά την στείρωση την ονόμασαν Λουκία, και ήταν οι πρώτοι που την λάτρεψαν. Και τους λάτρεψε και αυτή.
Όταν βγήκε πρώτη φορά βόκτα με λουρί, την πρώτη φορά που έκανε το τετράγωνο, ήταν φοβισμένη και μπερδεμένη. Την δεύτερη ήταν πιο συνεργάσιμη και σίγουρη, την τρίτη φορά έφαγε και λιχουδιές και έκανε και τις εντολές που ξέρει και που τις έχουν γίνει δεύτερή φύση.
Η Λουκία έχει περάσει από εκπαίδευση και φαίνεται. Σε τι σημείο έχει φτάσει η εκπαίδευσή της και πώς έχει μάθει να εκτονώνεται αλλά και να σβήνει στην καθημερινότητά της δεν ξέρουμε. Εμείς μαζί της θα ξεκινήσουμε από την αρχή, ξέροντας πως έχει ήδη καλές βάσεις.
Είναι πανέξυπνη, όπως είναι όλα αυτά τα σκυλιά, έχει δύο λαμπερά μάτια και ένα μυαλό ξυράφι, το οποίο τώρα που ξεκίνησε πάλι να δουλεύει και δεν το κυριεύει ο φόβος, την βοηθάει να βρει και πάλι τον εαυτό της.
Είναι πολύ μικρόσωμη, είναι πάρα πολύ νεαρή, και ψάχνει ένα νέο σπίτι και μια οικογένεια που θα έχει την όρεξη, τον χρόνο και τις γνώσεις να ασχοληθεί μαζί της σωστά.
Δεν είναι ένα σκυλί που μπορεί κάποιος να υιοθετήσει παρορμητικά, δεν ειναι ένα σκυλί για ανθρώπους που δεν έχουν βασικές γνώσεις και εμπειρία, και σίγουρα δεν είναι ένα σκυλί που θα είναι ικανοποιημένο με δύο βόλτες στο τετράγωνο. Θα πρέπει να δουλεύει το σώμα της και το μυαλό της καθημερινά και όσο πρέπει - όχι λιγότερο αλλά ούτε και περισσότερο, όπως επίσης και θα πρέπει να μάθει να ηρεμεί όταν πρέπει.
Για να την γνωρίσετε συμπληρώστε την φόρμα υιοθεσίας και θα σας καλέσουμε εμείς