Δεκάδες ζωάκια στάθηκαν τυχερά καθώς μετά από την προσωρινή παραμονή τους στο καταφύγιο μας, στάθηκαν στα πόδια τους και κατάφεραν να βρουν την νέα μόνιμη οικογένεια τους. Οι ιστορίες τους, μοναδική η καθεμιά, θα μας συντροφεύουν για πάντα και θα μας εμπνέουν για να συνεχίζουμε με ακόμη μεγαλύτερο πείσμα το έργο μας.
*** Η Φράνι έχει κλειστεί και πλέον δεν δεχόμαστε άλλα αιτήματα. Μπορείτε να δείτε όλα μας τα ζώα που ψάχνουν σπίτι ΕΔΩ.
___________
Η γλυκούλα μας, παρόλο που φοβάται λίγο και δεν έχει κοινωνικοποιηθεί σωστά από μικρή, είναι ένα σκυλάκι που προσπαθεί και να εμπιστευετεί και να σε ακολουθήσει, και να καταλάβει τι θέλεις και τι πρέπει να κάνει.
Πετάγεται μέσα στο πορτ μπαγκαζ μόνη της όπως τα περισσότερα κυνηγόσκυλα, και βγαίνοντας από αυτό είναι στα πιο χάι της. Όλη η αυτοπεποίηθησή της είναι σε αυτό που ήξερε να κάνει πάντα, να μπαίνει σε ένα κουτί στο αμάξι και να βγαίνει για κυνήγι.
Βγαίνοντας λοιπόν κάποου σε ένα δρόμο, αφού δεν την περιμένει ένα βουνό αλλά μια πόλη, δεν τρελαίνεται. Ωστόσο, παρόλο που φοβάται, περπατάει στο λουρί, και γενικά προσπαθεί να συνεργαστεί, όσο της επιτρέπουν οι φόβοι της.
Είναι ένα επανιελάκι από τα πιο μικροσκοπικά που είχαμε ποτέ. Νομίζει πως θα χωρέσει στην τσέπη σου σχεδόν.
Ο Ραμόν γεννήθηκε στον δρόμο. Ήταν το μοναδικό κουτάβι της μάνας του, και δεν θα μπορούσε να υπάρχει και άλλο, γιατί δεν θα χώραγε μέσα στην κοιλιά.
Η μαμά του είναι μια σκυλίτσα δέκα κιλά, και αυτός όταν ήταν ενάμησι μηνός την είχε σχεδόν φτάσει στο μέγεθος. Τώρα πλέον την έχει ξεπεράσει.
Μεγάλωσε από 45 ημερών στο καταφύγιό μας, μαζί με την μαμά του, και αφού ολοκήρωσε τα εμβόλιά του, άρχισε να βγαίνει έξω στον κόσμο και να ανακαλύπτει την χαρά του να είσαι σκύλος.
Όταν για πρώτη φορά έπαιξε με άλλο κουτάβι ενθουσιάστηκε πάρα πολύ, τόσο που ξέχασε τον φόβο του από όλα τα ερεθίσματα που τον κατέκλησαν αφού ηταν η πρώτη του βόλτα με λουρί, και ευχαριστήθηκε το παιχνίδι.
Ήταν ένα κουτάβι πάρα πολύ αθώο, που λάτρεψε την παρέα των άλλων σκύλων με το που ξεκόλλησε από την μαμά του και άρχισε να έχει τις δικές του εμπειρίες.
Στην αρχή ήταν κολλημένος πάνω σε όποιο σκυλί υπήρχε γύρω του, και σιγά σιγά, αρχίζει να απόκτά αυτοπεποίθηση, να ανακλύπτει την προσωπικότητά του, χωρίς να εξαρτάται ούτε από την μητέρα του, ούτε από τα άλλα σκυλιά.
Είναι από τα κουτάβια μας που έχει δουλευτεί πολύ, και από εμάς στο καταφύγιο, και από τους εθελοντές μας σε ένα εκπαιδευτικό κέντρο όπου πηγαίνουν κάθε εβδομάδα με κάποια σκυλιά μας.
Ο Ραμόν είναι πλέον ο καλύτερος μαθητής. Είναι συγκεντρωμένος στον άνθρωπο που τον κρατάει, έχει μάθει κάποιες εντολές, αλλά το σημαντικότερο έχει μάθει τρόπους επικοινωνίας με τους ανθρώπους. Περπατάει πολύ καλά στο λουρί, κάνει και την ανάγκη του στην βόλτα του, είναι πολύ κοινωνικός, και έχει βρει την ισορροπίας ανάμεσα στο πότε κάνουμε πράγματα και πότε απλά ξεκουραζόμαστε και δεν κάνουμε τίποτα.
Η Μακαρένα είναι από αυτά τα σκυλάκια που η ψυχοσύνθεσή της είναι η εξής: "όταν δεν καταλαβαίνω τι γίνεται θα μένω ακίνητη σαν βράχος και θα πέφτω κάτω δείχνοντας την κοιλιά μου και ταυτόχρονα κοιτώντας με βλέμμα κουταβίσιο".
Έτσι αντιδρούσε όταν πρωτοήρθε σε εμάς. Μια μέρα ανοίχτηκε, κούνησε την ουρά της, βγήκε βόλτα, και άρχισε να χαίρεται όχι μόνο από ακινησία με το υπέροχο βλέμμα της, αλλά και κανονικά.
Ήταν τόσο εύπλαστη στην αρχή και τόσο ανοιχτή στο να μάθει, που η αλλαγή της ήρθε από την μία στιγμή στην άλλη, και το σκυλί που δεν περπάταγε έγινε το σκυλί που περπαταέι, που επικοινωνεί και που χαίρεται.
Είναι ένα κοριτσάκι υποτακτικό σε χαρακτήρα, πάρα πολύ γλυκό, που έχει αυτό βλέμμα που σε λιώνει, το παρακαλετό, με τα μάτια τα εκφραστικά που σε κάνουν να καταλαβαίνεις πώς το ισχυρότερο όπλο των σκύλων εξελικτικά είναι αυτό. Το βλέμμα τους που είναι σαν χίλιες λέξεις.
Είναι ένα σκυλί που ακόμα και αν φοβάται εμπιστεύεται, και μπορείς να το πλάσεις σαν ζυμάρι, αρκεί να έχεις διάθεση και τον σωστό τρόπο.
.Η Αλάσκα είναι δροσερή, σαν καλοκαιρινό αεράκι.
Έχει την φρεσκάδα του νέου σκύλου, του καινούργιου, του φρέσκου, με το χαμόγελο το αθώο το κοριτσίστικο. Και αυτά τα κορίτσια τα φρέσκα, τα νέα, με τα πλούσια μαλλιά και τα μάτια τα γεμάτα ζωή τα αγαπάμε πολύ.
Είναι κουτάβι ακόμα ουσιαστικά, και όπως όλα τα τσοπανόσκυλα σαν αυτήν, παρόλο που είναι ακόμα κουτάβι, έχει και την ωριμότητα του ήρεμου, μεγάλου σκύλου.
Της αρέσει να αράζει, να χαλαρώνει, να κοιμάται και να απλώνει την γούνα της την υπέροχη στο πάτωμα, και να αφήνει την παρουσία της να απλώνεται στον χώρο και να τον γεμίζει και να τον ομορφαίνει.
Είναι εμβολιασμένη, στειρωμένη και υγιής σύμφωνα με τις τελευταίες τις εξετάσεις.
Αν έχετε δει την Παριζιάνα, την ταινία του 69 με την Ρένα Βλαχοπουλου, όπου υποδύεται την μοδίστρα, θα θυμάστε την επική σκηνή "Σούζι τρως, και ψεύδεσαι και τρως".
Ε λοιπόν, η δική μας η Σούζι είναι αυτή η πελάτισσα, που φυσικά και τρώει όλο της το φαΐ, και αν μπορεί και το φαΐ των άλλων, και το δικό σου και του γείτονα, και ωστόσο έχει το στυλ του εγώ δεν τρώω, είμαι τσαχπίνα και αεράτη, και ωραία και μοιραία.
Την Σούζι την λατρεύουμε. Για το ύφος της, για το πρόσωπό της, για τα μάτια της, για τα μάγουλά της, για το τρίχωμά της, για τα πάχη τα καλή της τα λίπη την ομορφιά της, και βασικά την λατρεύουμε για τον υπέροχο χαρακτήρα της. ΕΊΝΑΙ ΤΕΛΕΙΑ.
Η Σούζι έχει τον χαρακτήρα που περιμένεις από όλα αυτά τα παχουλά, θηλυκά, ναζιάρικα σκυλιά. Έχει την τσαχπινιά, έχει τα σκέρτσα και τα νάζια, έχει το ύφος και έχει και το ήθος. Είναι πολύ κοινωνική και ανθρωποκεντρική, πάντα χαίρεται όταν σε βλέπει, και έχει την τάση να πηδήξει πάνω σου για χάδια, αλλά φυσικά και το κέντρο βάρους της την σπρώχνει προς τα πατώ, οπότε και πέφτει στο πάτωμα.
Όταν δεν της δίνεις προσοχή, κάθεται μέσα από το κλουβί και σε κοιτάει με το ύφος αυτό και εσύ λιώνεις. Λατρεύει εκτός από τους ανθρώπους και το φαγητό όπως καταλάβατε.
Ο υπέροχος ποπός της που τον κουνάει πέρα δώθε από την χαρά της θα μείνει πιθανότατα για πάντα άτριχος, καθώς η Σούζι πέρασε μια τεράστια περιπέτεια όπου κόντεψε να χάσει την ζωή της. Δαγκώθηκε από άλλα σκυλιά πάρα πολύ άσχημα και σε εμάς ήρθε με το δέρμα πίσω να λείπει όλο και με σηψαιμία.
Πέρασε πάρα πολύ καιρό στο κτηνιατρείο, έκανε απίστευτη υπομονή, ανάρρωσε και τώρα είναι έτοιμη για την νέα της ζωή. Δεν είναι νέα, όπως δεν ήταν νέα ούτε η Σούζι, η πελάτισσα της Ρενας Βλαχοπουλου, αλλά όπως ακριβώς εκείνη η Σούζι της ελληνικής ταινίας είχε μια συγκεκριμένη ιδέα για τον εαυτό της, έτσι και η δική μας.
Η στάση ζωής της είναι: η ζωή είναι τέλεια, απολαύστε φαγητό και χάδια όσο μπορείτε. Είναι πραγματικά μοναδικό σκυλί, και θα το ερωτευτείτε με το που το δείτε.
Η Μόνικα γεννήθηκε στον δρόμο, σε ένα από τα πιο κρύα χωριά της ορεινής Αρκαδία, μέσα στην καρδιά του χειμώνα.
Η μαμά τους, η Τίλντα, έκανε ό,τι μπορούσε για να κρατήσει τα μωρά της ζεστά και χορτασμένα, σε ένα απίστευτα αφιλόξενο μέρος.
Το ένα από τα μωρά εξαφανίστηκε, και η μαμά με την Μόνικα και την αδερφή της την Μίλβα ήρθαν στην Αθήνα μαζί μας. Τα μωρά μεγάλωσαν με την μαμά τους, απογαλακτίστηκαν, και πλέον είναι έτοιμα για το παντοτινό τους σπίτι.
Η Μόνικα είναι ένα σκυλάκι που έχει πάρει αρκετά από την διστακτικότητα της μαμάς της, αλλά έχει πάρει και την τρυφερότητα και την καλοσύνη της.
Φοβάται λίγο στην αρχή, αλλά πλησιάζει δειλά και τρυφερά, και όταν κάνεις επαφή μαζί της απόλαμβάνει και αυτή και εσύ.