Τον βγάλαμε Απόλλωνα γιατί του ταιριάζει ένα όνομα -φόρος τιμής στην ομορφιά του, και δεν θέλουμε να ακούσουμε τίποτα για προγναθισμό, ένα δόντι που εξέχει, πολύ στρογγυλό κεφάλι και γουρλωτά μάτια!
Λοιπόν, πέρα από την ομορφιά, το αγόρι έχει φυσικά και χαρακτήρα, τον οποίο ανακαλύπτουμε σιγά σιγά.
Είναι σοβαρός, αλλά και ταυτόχρονα δεν είναι, σε εμπιστεύεται μέχρι που δεν σε εμπιστεύεται, και επίσης είναι λίγο διεκδικητικός με τα χάδια όταν είναι παρόν και άλλο σκυλί, οπότε εάν είναι με συγκατοικήσει με άλλο σκύλο θα πρέπει να υπάρχουν κάποιοι κανόνες και προσοχή ώστε να μην μπει ο σκύλος στην διαδικασία να διεκδικήσει κάτι.
Ζούσε σε ένα χωράφι σε ένα χωριό που ήταν ιδιοκτησία ενός παππού, μαζι με ένα θηλυκό σκυλάκι, την Πηνελόπη. Ο παππους μπήκε στο νοσοκομειο, και ένας εργάτης που δούλευε στο διπλανό χωράφι, άκουσε το κλάμα των σκυλιών και ειδοποίησε τους φιλόζωους της περιοχής.
Ο Απόλλωνας έχει ζήσει αρκετά απομονωμένος, και οταν πρωτοήρθε ήξερε ελάχιστα πράγματα και ήταν αρκετά στρεσαρισμένος. Έμαθε όμως πολύ γρήγορα να διαχειρίζεται ότι δεν ξέρει, έμαθε να περπατάει με λουρί, στο οποίο είναι κάθε μέρα και πιο άνετος, μυρίζει, εξερευνά και πάει τουαλέτα.
Παρόλο που φαίνεται διστακτικός, είναι ένα σκυλί που έχει αυτοπεποίθηση, απλά δεν είχε μέχρι τώρα την ευκαιρία να ζήσει σαν κατοικίδιο. Μπορεί να μάθει τα πάντα, και όταν πάει στο παντοτινό του σπίτι τίποτε επάνω του δεν θα δείχνει το παρελθόν του.
