Από την πρώτη μέρα που μπήκε στο σπίτι φιλοξενίας της στην Αθήνα, ήταν σαν να έμενε πάντα εκεί, σε ένα διαμέρισμα στην πόλη, και ας μην είχε ζήσει στην πόλη ποτέ πριν, και ας είχε δει τα σπίτια μόνο απ'εξω.
Η Καρολίνα εγκαταλείφθηκε μαζί με τα τρία αδέρφια της σε ένα χωριό της επαρχίας όταν ήταν περίπου έξι μηνών. Μέσα στους επόμενους δύο μήνες είχε μείνει μόνη της - τα αδέρφια της εξαφανίστηκαν όπως εξαφανίζονται συνήθως τα αδέσποτα.
Εθελόντριά μας την στείρωσε, και μετά την στείρωση δεν ήθελε να την αφήσει και πάλι στο χωριό αδέσποτη, για ήταν "το πιο εύκολο σκυλί που έχω φιλοξενήσει".
Η Καρολίνα κοιμάται το βράδυ στο κρεβάτι της ή στο κρέιτ της, δεν σε ξυπνάει ποτέ το πρωί αλλά περιμένει να σηκωθείς, να πιεις τον καφέ σου, και μετά βγαίνει την βόλτα της.
Πηγαίνει τουαλέτα έξω, μυρίζει και περπατάει χαλαρά, μετά παίζει για δέκα περίπου λεπτά με το παιχνίδι της σε ένα πάρκινγκ ή σε κάποιο πάρκο, και μετά συνεχίζει περπάτημα με λουρί χαρά, κάνοντας και λίγη εκπαίδευση στην βόλτα - όχι τίποτα ιδιαίτερο μην φανταστείτε.
Γυρνάει σπίτι, τρώει, κοιμάται, μπορεί να πάρει ένα παιχνίδι να το μασουλήσει σιτ κρεβάτι της, η να ασχοληθεί με το kong της, και χαλαρώνει μέχρι την επόμενη βόλτα της. Δεν έχει λερώσει μέσα ούτε μια φορά, δεν έχει κάνει μισή ζημιά, μένει μόνη της στο σπίτι χωρίς να αγχώνεται και χωρίς να γκρινιάζει, και συμβιώνει αρμονικά με άλλα δύο σκυλιά και τρία γατιά, με τα οποία είναι απίστευτα ευγενική.
Είναι νεότατη, ψηλή, μακριά, με λεπτή μακριά μουσούδα, και μοιάζει με μπαλαρίνα που κάνει διάλειμμα ανάμεσα στις προπονήσεις της.
Είναι απίστευτα υπάκουη, και αν κάτι δεν επιτρέπεται να το κάνει σε ένα σπίτι - πχ να τραμπουκίσει την γάτα όταν εκείνη τρώει - το "όχι" θα χρειαστεί να το ακούσει μόνο μια φορά, και δεν επαναλάβει το λάθος.
Είναι ένα υπέροχο, εύκολο, απίστευτα τρυφερό και ήπιων τόνων σκυλί, που τα πάει καλά με όλους τους ανθρώπους και με όλα τα ζώα.
