Κορίτσια δυνατά και γενναία, που έχουν φάει τον δρόμο με το κουτάλι και έχουν επιβιώσει χρόνια μόνα τους, σε μια ζωή όπου κανένας δεν είναι υπεύθυνος για αυτά πάρα μόνο τα ίδια.
Δεν έχουν κάπου να ακουμπήσουν, δεν έχουν κάποιον να εμπιστευτούν, καθε μέρα ξυπνάνε και ξεκινάνε τον αγώνα επιβίωσης και αναζήτησης τροφής, νερού, ασφαλείας. Μια ζωή στην βιοπάλη, νυχτα μέρα, χειμώνα και καλοκαίρι. Ένα τέτοιο κορίτσι είναι και αυτό.
Η Κρίστα βρέθηκε στον δρόμο, άρρωστη και μόνη. Έπασχε απο λεϊσμανίαση, ολοκλήρωσε την θεραπεία της στο κτηνιατρείο και πλέον έχει έρθει στο καταφύγιο.
Τα δερματικά της λόγω της ασθένειας αργούν να βελτιωθούν, όμως το κορίτσι είναι καλά, έχει πα΄ρει τα κιλά της, τρώει και προσπαθεί να προσαρμοστεί στην νέα της ζωή, μέχρι να βρεθεί ένα παντοτινό σπίτι.
Είναι ένα σκυλί πολύ ήπιων τόνων, ήσυχη και γλυκιά. Είναι πολύ καθαρή, όπως είναι όλα τα σκυλιά που έχουν ζήσει στον δρόμο, κάνει την τουαλέτα της στην βόλτα στο λουρί, μυρίζει και περπατάει ήρεμα και διστακτικά.
Προς το παρόν βγαίνει μικρές και σύντομες βόλτες μέσα στο καταφύγιο, και σιγά σιγά ελπίζουμε πως θα αποκ΄τησει την αυτοπεποίθηση που της λείπει και θα κουνήσει την ουρά της χαρούμενα.
