ΜΑΡΙΑ

Τα παιδιά στο καταφύγιο με λένε Μαρία. Για την ακρίβεια, Κουτσή Μαρία.

Βρέθηκα στο δρόμο, με σμπαραλιασμένο το πόδι και πέρασα πολλές μέρες στο κλουβί της νοσηλείας μέχρι να θρέψει. Από αυτό το δωμάτιο πέρασαν πάαααρα πολλά σκυλιά, που το καθένα είχε τη δική του ιστορία και τη δική του θεραπεία. Έμπαιναν , έβγαιναν, ερχόντουσαν αλλά και για όλα συζητούσαν και τα φρόντιζαν επι ώρες.
Τους ψιθύριζαν στ’ αυτί ότι γρήγορα θα γίνουν καλά κι ότι το ξέρει κι η κουτσή Μαρία.
Όταν συνειδητοποίησα ότι μόνο εγώ τα ήξερα όλα για όλους, αισθάνθηκα σοφή! Εγώ ήμουν η Κουτσή Μαρία! Για μένα έλεγαν! Από εκείνη την ημέρα άρχισα να περπατάω και να τρέχω από κλουβί σε κλουβί, να λέω σε όλους τα μυστικά των γιατρών και τί πρέπει να κάνουν για γίνουν γρήγορα καλά.
Μπορεί να μην κουτσαίνω πια, αλλά παραμένω σοφή! Κάθομαι μαζί τους, τους κάνω παρέα και λένε πως είμαι το καλύτερο κοριτσάκι του κόσμου. Αν θέλετε να σας μεταδώσω λίγες από τις γνώσεις και την ηρεμία μου θα με βρείτε να τριγυρνάω στο καταφύγιο.