Ο Όζι βρέθηκε με τα τρία αδέρφια του στην μέση του πουθενά, σε ένα βουνό στην βόρειο Ελλάδα.
Τα μωρά εγκαταλείφθηκαν εκεί στην καρδιά του χειμώνα, λίγο πριν τα Χριστούγεννα. Ουσιαστικά εγκαταλείφθηκάν για να πεθάνουν από το κρύο και την πείνα, ή να γίνουν βορά για άγρια ζώα. Ήταν μια σταλιά μωρά, και σε ηλικία και σε μέγεθος.
Ήρθαν σε εμάς, όπου μεγάλωσαν με ασφάλεια, και πλέον σιγά σιγά, αφού εμβολιάστηκαν, έχουν αρχίσει να βγαίνουν έξω στον κόσμο.
Από τα τέσσερα αδέρφια του, αυτός είναι ο πιο κοινωνικός. Μπαίνεις μέσα στο κλουβί, και ενώ κανά δυο από τα μωρά κρύβονται, ή σε κοιτάνε απλά, χωρίς όμως να έρχονται σε σένα, αυτός κάνει την παρουσία του εμφανή, σε κουτάει, χαίρεται, έρχεται πάνω σου και κάνει ό,τι κάνει ένα κοινωνικό κουτάβι.
Μασουλάει και πα΄ζει με παιχνιδια όταν τον βάζουμε στο δωμάτιο, χαίρεται, σου πιάνει τα δάχτυλα, θέλει να περπατήσει, να μυρίσει, να βγει έξω και να κατακτήσει τον κόσμο.
