Είναι ένα σκυλί που κοιτώντας τον απλά δεν βλέπεις κάτι ιδιαίτερο. Είναι ένα απλό, καφέ σκυλί. Μέτριο μέγεθος, μέτρια εμφάνιση, χωρίς τίποτα ιδιαίτερο που να σου τραβάει την προσοχή.
Μπαίνοντας στο καταφύγιο πιθανότατα δεν θα τον παρατηρήσεις. Βλέποντάς τον ανάμεσα σε άλλα σκυλιά επίσης δεν θα τον παρατηρήσεις.
Όλα αυτά μέχρι να περάσεις λίγο χρόνο μαζί του, και τότε ξαφνικά, στο μυαλό σου, γίνεται μια αλλαγή 180 μοιρών. Από το "ένα σκυλί ανάμεσα σε πολλά γίνεται" γίνεται "αυτός ο καταπληκτικός σκύλος που είναι σαν κάποιος να τον έχει εκπαιδεύσει στο πώς να είναι καταπληκτικός σκύλος".
Παίρνοντάς τον να πάτε μια βόλτα, ακόμα και αν δεν σε ξέρει και δεν σε έχει δει ποτέ πριν στην ζωή του, ο Σίμπα δεν σε ακολουθεί, ούτε προηγείται, περπατάει δίπλα σου, λες και είναι ο σύντροφός σου.
Στην βόλτα γυρνάει και σε κοιτάει, ό,τι παίρνει από εσένα σε ενέργεια, αυτό δίνει. Είναι ένα σκυλί που ξέρει πως να είναι σκυλί, και αυτός είναι ο καλύτερος τρόπος να τον περιγράψουμε.
Τον φέραμε από το δημοτικό κυνοκομείο Τρίπολης γιατί ήταν πάρα πολύ αδύνατος. Πάχυνε, τόσο όσο χρειαζόταν ώστε το λεπτό, νευρώδες κορμί του να αναδειχθεί, και η ομορφιά που έχει μέσα του να φανεί επιτέλους.
Είναι ένα πολύ ισορροπημένο σκυλί, με ένα μικρό κυνηγετικό ένστικτο που μπορεί να τον αποσπά κάποιες στιγμές στην βόλτα, αλλά η επιθυμία του για επικοινωνία με τους ανθρώπους είναι ισχυρότερη από την επιθυμία του να κυνηγήσει κάτι.
Είναι πάρα πού έξυπνος, απίστευτα εκπαιδεύσιμος, πολύ καλός με τα υπόλοιπα σκυλιά -δεν ενοχλεί, και το σημαντοικότερο δεν ενοχλείται, και όσο και η εμφάνισή του να είναι κοινή, με τα ψηλά του πόδια και το λεπτό του σώμα, όταν τον κοιτάς από μακριά, μοιάζει με εξωτικό σκύλο που θα συναντούσες κάπου στην Αφρικανική σαβάνα.
Δυστυχώς, άλλα σχέδια είχαμε για αυτόν, και άλλα είχε η τύχη του. Εμφάνισε έναν πολύποδα στην ουροδόχο κύστη, ο οποίος καυτηριάστηκε, και πλέον δεν αντιμετωπίζει κάποιο πρόβλημα που να μην είναι αισθητικό.
Κάποια στιγμή άρχισε να κουτσαίνει πολύ, και διπαιστώθηκε πως είχε προβολή μεσοσπονδυλίου δίσκου. Από εκεί που το πόδι του το έσερνε, με θεραπεία με κορτιζόνη α΄ρχισε να βελιτώνεται απίστευτα, και πλέον περπατάει σχεδόν κανονικά. Το πίσω αριστερό του πόδι πιθανότατα το νιώθει περίεργα - ίσως το νιώθει μουδιασμένο, με αποτέλεσμα κάποιες φορές να το δαγκώνει.
Για κάποιες ημέρες μπορεί να χρειάζεται να φοράει κολάρο, και μετά πάλι το βγάζει, και η ζωή του κυλάει κάπως έτσι.
Τον Σίμπα τον λατρεύουμε, για τον υπέροχο χαρακτήρα του και για την απίστευτη δύναμή του. Πέρασε πολύ καιρο σε νοσηλεία, και η πρόγνοση για αυτόν δεν ήταν καλή, όμως συνήλθε και γύρισε στο καταφύγιο. Δεν ζει σε κλουβί, αλλά στο γραφείο μαζί μας. Είναι τέλειος, είναι πεντακάθαρος, είναι μαθημένος σε κρέιτ και δεν κανει ποτέ καμμια ζημιά, ούτε καν πλησιάζει τα φαγητά που μπορεί να έχουμε ξεχάσει στο τραπέζι.
Θα γίνει ένα εκπληκτικό κατοικίδιο, τέλειος με όλες τις σημασίες της λέξης αυτής, και του αξίζει πραγματικά ένα σπίτι.
