Ένα ήσυχο, αθόρυβο και γλυκύτατο πλασματάκι ήταν η Ζωίτσα, όταν ήρθε στο καταφύγιο άρρωστη, αδύνατη και φοβισμένη.
Σήμερα είναι υγιής, πάχυνε, ομόρφυνε και παραμένει ένα ήσυχο, καλόβολο και γλυκό πλάσμα.
Όταν μπαίνεις στο καταφύγιο και όλοι οι υπόλοιποι πέφτουν πάνω σου ζητώντας χάδια και προσοχή, η Ζωή κάθεται στην άκρη, κοιτώντας σε στα μάτια, αναζητώντας και αυτή την προσοχή σου με τον μόνο τρόπο που ξέρει.
Αν της δώσεις σημασία, η Ζωίτσα θα σου προσφέρει απλόχερα όλη την γλύκα και την καλοσύνη της, και αν την αγνοήσεις, θα συνεχίσει να κάθεται στην θέση της, και να σε παρακολουθεί αμίλητη με τα μελιά της μάτια.
Είναι ένα σκυλί ήπιων τόνων, αθόρυβη, συνεσταλμένη και καλόβολη.
Παρά το νεαρό της ηλικίας της, μοιάζει να κρύβει μέσα της μια σοφία και μια ηρεμία πολλών χρόνων, πολλών εμπειριών, πολλών ζωών...
