Δεκάδες ζωάκια στάθηκαν τυχερά καθώς μετά από την προσωρινή παραμονή τους στο καταφύγιο μας, στάθηκαν στα πόδια τους και κατάφεραν να βρουν την νέα μόνιμη οικογένεια τους. Οι ιστορίες τους, μοναδική η καθεμιά, θα μας συντροφεύουν για πάντα και θα μας εμπνέουν για να συνεχίζουμε με ακόμη μεγαλύτερο πείσμα το έργο μας.
Ήταν δύο μηνών όταν έχασε το μάτι της στον δρομο όπου είχε γεννηθεί. Ηρθε σε εμάς απτόητη και γεμάτη όρεξη για ζωή. Τι κι αν της κρεμόταν ο βολβός από την κόγχη, συμπεριφεροταν σαν να μην συμβαίνει τίποτα, και με αυτή την αισιοδοξία αντιμετώπισε τα πάντα, λες και τίποτα δεν ήταν ικανό να την πτοησει.
Χειρουργείο, ανάρρωση, κολάρο, ράμματα, καταφύγιο, εκκένωση, μια αποτυχημένη υιοθεσία, επιστροφή στο καταφύγιο. Μέσα στους πρώτους εφτά οχτώ μήνες της ζωής της έζησε και αντιμετώπισε όλα αυτά, χωρίς να χάσει τον εαυτό της, την όρεξη της και τον ενθουσιασμό της για την ζωή ούτε στιγμή. Ούτε μια στιγμή.
Και μέσα σε αυτούς τους μήνες που ζούμε μαζί της την ιστορία της ζωής της, δεν έχουμε μπορέσει να την λυπηθουμε ούτε για ένα λεπτό. Δεν σε αφήνει να την λυπηθείς, με τίποτα. Η Κορίνα είναι ένα σκυλί με πολλή αυτοπεποίθηση, με ενέργεια και διάθεση να κατακτήσει τον κόσμο, να συμμετέχει σε αυτόν, να ζήσει. Το μυαλό της και το σώμα της μοιάζουν να είναι πάντα έτοιμα. Έτοιμα να μάθουν, να κάνουν, να θριαμβευσουν. Είναι σαν αυτά τα πολύ έξυπνα παιδιά, που δεν έχουν ποτέ καλούς βαθμούς στο σχολείο.
Όχι επειδή δεν μπορούν να καταλάβουν, το αντίθετο μάλιστα, αλλά επειδή το σχολείο μοιάζει τόσο χαμηλότερο των δυνατοτήτων τους, που προσπαθούν μόνα τους να μάθουν, εγκλωβισμένα σε ένα σύστημα που δεν δύναται να τα βοηθήσει. Χρειάζεται μια οικογένεια που θα την καθοδηγήσει σωστά, και θα την βοηθήσει να χρησιμοποιήσει τον ενθουσιασμό της δημιουργικά, με συνέπεια, πρόγραμμα και κατανόηση των δυνατοτήτων και των αναγκών της.
ΒΙΝΤΕΟ με την ιστορία της
Ένα απίστευτα καλό πλάσμα, από αυτά τα σκυλιά που κάθε στιγμή σού δείχνουν πόσο ευτυχισμένα είναι, μόνο και μόνο επειδή γεννήθηκαν σκύλοι, και έχουν την τιμή να είναι οι καλύτεροί μας φίλοι.
Ήταν σε αυτό το κλουβί στο κυνοκομείο τής Σπάρτης όπου βασίλευε κυριολεκτικά ο θάνατος, με άλλα τεσερα σκυλιά, το ένα ήδη νεκρό. Αυτός καθόταν δίπλα στο πτώμα, και το σκουντουσε απαλά με την μύτη του, λες και προσπαθούσε να το ξυπνήσει. Το πιο μικρό από όλα εκεί μέσα, το Ερηνάκι, κοιμόταν κυριολεκτικά επάνω του.
Επάνω του έμεινε και μέσα στο κλουβί καθώς τα μεταφέραμε Αθήνα, και ακόμα και τώρα, τα πιάνουμε πολλές φορές να κάθονται έτσι. Τόσο καλό και αγνό πλάσμα είναι το αγόρι αυτό, που όλη η καλοσύνη του κόσμου είναι μέσα στην ψυχή του, που έρχεται να σε προϋπαντησει κουνώντας την ουρά, και αφήνεται στα χάδια λες και σε ήξερε πάντα.
Τον ονομάσαμε Αχιλλέα και ειλικρινά τον λατρεύουμε. Προς το παρόν είναι διαθέσιμος μόνο για εικονική υιοθεσία
Η ζωή για τα σκυλιά σε κυνοκομεία όπου στοιβάζονται απλά το ένα πάνω στο άλλο, λες και είναι πράγματα που στριμώχνονται σε μια αποθήκη είναι απίστευτα σκληρή. Είναι ένας καθημερινός αγώνας επιβίωσης, με την πιο κυριολεκτική σημασία της λέξεως που μπορείτε να φανταστείτε.
Στο δημοτικό κυνοκομείο Σπάρτης η πείνα, η απομόνωση, και η ανυπόφορη καθημερινότητα έκανε τα σκυλιά κυριολεκτικά να σκοτώνονται μεταξύ τους. Το κορίτσι αυτό κυκλοφορούσε ανάμεσα σε άλλα σκυλιά την ημέρα που πρωτομπήκαμε μέσα, με την ουρά κομμένη στη μέση, με δαγκώματα και αμυχές παντού. Μια μέρα αφού φύγαμε, οι εθελοντές στην Σπάρτη βρήκαν μισή ουρά κάπου μέσα στον χαμό.
Η μικρή μας έχει αναρρώσει, οι πληγές της γιατρεύτηκαν και η θλίψη στο βλέμμα της έχει εξαφανιστεί εντελώς. Έχει ξεχάσει. Όλα τα σκυλιά ξεχνούν, όχι επειδή δεν έχουν την ικανότητα να θυμούνται το παρελθόν, αλλά επειδή εμπιστεύονται το παρόν.
Η Έλλη είναι μια γλυκύτατη, κοινωνική και φιλική σκυλίτσα. Λατρεύει τα χάδια, είναι τρυφερή και καλή, και είναι έτοιμη για ένα παντοτινό σπίτι.
Με την λεπτεπίλεπτη κορμοστασιά της, την ντελικάτη μουρίτσα της και τα γλυκά θλιμμένα μάτια της, ήρθε από δημοτικό κυνοκομείο Σπάρτης και έμοιαζε με θλιμμένη πριγκίπισσα. Οπότε την ονομάσαμε Σίσσυ.
Η Σίσσυ ανάρρωσε, παχυνε, ομόρφυνε, τα θλιμμένα της μάτια έλαμψαν, και το τρίχωμά της γυάλισε. Πλέον δεν είναι θλιμμένη, αλλά έχει κάτι που ακόμα την κάνει να μοιάζει με πριγκίπισσα.
Στήνεται και χαμογελάει, κάθεται σαν καλό κορίτσι και περιμένει να της δώσεις μια λιχουδιά, μοιάζει να είναι μεγαλωμένη με τρόπους. Και αν αναγκάστηκε να τους χάσει κάπου στην πορεία, δεν τους ξέχασε ποτέ.
Η Σίσσυ είναι ένα κορίτσι νέο, γλυκό και καλό. Ένα σκυλί με πολύ ιδιαίτερο πρόσωπο, ένα πρόσωπο δικό της, και μια ευγενική αγάπη και εμπιστοσύνη στους ανθρώπους.
Μέχρι να της βγάλουμε όνομα την λέγαμε "η όμορφη". Η Αλκμήνη ήταν σε ένα κλουβί γεμάτο σκυλιά στο δημοτικό κυνοκομείο Σπάρτης, περνώντας μόνο απ' έξω την ξεχώριζες.
Ακόμα και εκεί μέσα, ήταν λες και έλαμπε αυτό το σκυλί. Έμοιαζε στην αρχή ότι ήταν λίγο φλου, λίγο στον κόσμο της, αλλά δεν είναι καθόλου έτσι. Είναι ένα ζώο πολύ ανθρωποκεντρικό, που απολαμβάνει την αποκλειστικότητα και την αποζητάει.
Το πανέμορφο τρίχωμά της έχει φτιάξει, και έχει γίνει στιλπνό και βελούδινο και τα αυτιά της κουνιούνται πέρα δώθε όταν έρχεται να σε προϋπαντήσει. Τρέχει να χαιρετήσει όποιον έρχεται στο καταφύγιο, και το αγαπημένο της μερος να κάθεται είναι την κουζίνα, μαζί μας
***Η Εκάβη έχει κλειστεί και προς το παρόν δεν δεχόμαστε άλλα αιτήματα υιοθεσίας. Μπορείτε να δείτε όλα μας τα ζωά που ψάχνουν σπίτι ΕΔΩ.
_____________________
Ήταν στο πιο φριχτό κλουβί από όλα στο δημοτικό κυνοκομείο Σπάρτης. Η Εκάβη ήταν μία φοβική σκυλίτσα, δέκα ετών, που έλιωνε από την ψώρα σε εκείνο το κλουβί.
Δέκα ετών σημαίνει πως είχε περισσότερες ανάγκες, πως χρειαζόνταν περισσότερη φροντίδα και πως της άξιζε περισσότερος σεβασμός. Ποιος ξέρει το παρελθόν της, από που ήρθε, πως κατέληξε εκεί, τι θυμάται και τι όχι.
Η σκυλίτσα αυτή μοιάζει σαν ηρωίδα τραγωδίας. Αρχικά δεν μας πλησίαζε καθόλου και έτσι όπως την κοιτούσαμε από απόσταση, η τραγικότητα της φαινόταν σε όλο της το μεγαλείο, χωρίς να μπορεί να την κρύψει τίποτα.
Έχει πλέον αρχίσει να ανοίγεται, να πλησιάζει, να παίρνει λιχουδιές από το χέρι, και απολαμβάνει και τα χάδια από ανθρώπους που γνωρίζει καλά. Έχει μια γλυκύτητα στο βλέμμα και μια διακριτικότητα στους τρόπους της, που σε κάνει να θέλεις να ασχοληθείς μαζί της, σε κάνει να θέλεις να την βοηθήσεις να καταλάβει αυτό που ήδη έχει αρχίσει να υποπτεύεται. Πως οι άνθρωποι είναι καλοί, πως η ζωή είναι ωραία, και πως η αγάπη αξίζει την εμπιστοσύνη της.
Είναι υπέροχη όταν δίνει το χέρι της διακριτικά σε όποιον είναι δίπλα της. Είναι ένας τρόπος δικός της, ολόδικός της, να δείξει ότι σε αναγνωρίζει, ότι προσπαθεί να σε εμπιστευτεί, και ότι μέσα της έχει πολλά περισσότερα να δώσει, από όσα δείχνει.