Δεκάδες ζωάκια στάθηκαν τυχερά καθώς μετά από την προσωρινή παραμονή τους στο καταφύγιο μας, στάθηκαν στα πόδια τους και κατάφεραν να βρουν την νέα μόνιμη οικογένεια τους. Οι ιστορίες τους, μοναδική η καθεμιά, θα μας συντροφεύουν για πάντα και θα μας εμπνέουν για να συνεχίζουμε με ακόμη μεγαλύτερο πείσμα το έργο μας.
Η Χάιντι έχει μέσα της ένα σκύλο συνεργάσιμο, επικοινωνιακό και πανέξυπνο, και το μόνο εμπόδιο στο να αναδείξει όλα αυτά που έχει μέσα της είναι ο ίδιος της ο ενθουσιασμός, και ο υπερβολικός της ζήλος να ζήσει και να απολαύσει κάθε στιγμή που είναι μαζί σου.
Αν την υιοθετήσετε, ξέρουμε πως θα είναι απόλυτα ήρεμη στο αμάξι, θα είναι καθαρή στο σπίτι και θα περιμένει να βγει έξω για να πάει τουαλέτα, θα δεχτεί να την κάνετε μπάνιο, θα πηγαίνει μαζί σας βόλτα, χωρίς να είναι τέλεια, αλλά και χωρίς να είναι ανεξέλεγκτη.
Στο σπίτι θα είναι ΠΆΡΑ ΠΟΛΎ ΕΝΘΟΥΣΙΑΣΜΕΝΗ ΠΟΥ ΕΊΣΤΕ ΜΑΖΊ (έτσι, με κεφαλαία) και θα προσπαθεί να σας το δείξει με κάθε τρόπο. Δεν θα κάνει ένα σπίτι καλοκαιρινό, και θα μπορεί να μένει μόνη της όσο είστε στην δουλειά, αλλά θα ανεβοκατεβει στον καναπέ μέχρι να μάθει να κάθεται στο δικό της κρεβάτι - και πρέπει οπωσδήποτε να το μάθει - και θα πηδηξει να φτάσει τον πάγκο της κουζίνας αν έχει φαγητό και διάφορα τέτοια.
Όσο συνηθίζει την παρουσία σας, και όσο καταλαβαίνει πως δεν θα έχει μόνο ένα δεκάλεπτο μέσα στην ημέρα για να χαρεί την ανθρώπινη παρέα, τόσο θα ηρεμεί, και θα μπορεί να απολαμβάνει και στιγμές ηρεμίας μαζί σας, χωρίς να σας δείχνει κάθε ώρα και στιγμή ΠΌΣΟ ΠΟΛΎ ΣΑΣ ΑΓΑΠΆΕΙ. Είναι ένα σκυλί πολύ νεαρό, πολύ ενθουσιώδες, και εξαιρετικά ανθρωποκεντρικό.
Δεν ξερει πώς να δείξει με ευγενικό τρόπο το πόσο χαρούμενη είναι που βρίσκεται κοντά σας, και επίσης δεν ξέρει πώς να διαχειριστεί διάφορες ελευθερίες που της παρέχονται. Με το μυαλό της πιστεύει πως πρέπει κάθε ώρα και στιγμή κάτι να κάνει, και αυτό την αναγκάζει να μην μπορεί να αποφασίσει από μόνη της ποτέ και πώς να ηρεμήσει.
Χρειάζεται δομή στην καθημερινότητα, χρειάζεται πρόγραμμα, ρουτίνα, σταθερότητα, και χρειάζεται κάποιον άνθρωπο που θα τον εμπιστευτεί, και που θα ξέρει να την καθοδηγήσει στο πώς να συμπεριφέρεται, ώστε να μην κάνει λάθη που δεν είναι επιτρεπτά σε ένα σπίτι ή στην κοινωνία. Είναι πολύ καλό σκυλί, μαθαίνει πολύ γρήγορα, αλλά για να μάθει σωστά, χρειάζεται εκπαίδευση από άνθρωπο που θα βοηθήσει τους ιδιοκτήτες να καταλάβουν τα κίνητρα της συμπεριφοράς του σκύλου, και που θα τους βοηθήσει να την καθοδηγήσουν σωστά, ώστε να γίνει η τέλεια εκδοχή του εαυτού της.
Έχει φιλοξενηθεί σε σπίτι, και ξέρουμε για αυτή πολλά περισσότερα πράγματα από ότι ξέρουμε για κάποια άλλα ζώα. Είναι πάρα πολύ καλή με άλλα σκυλιά, αλλά ιδανικό είναι να είναι το μοναδικό κατοικίδιο, γιατί ο ενθουσιασμός της θα φέρει αναστάτωση στην αρχή σε ένα σπίτι, και η παρουσία άλλων σκύλων δεν θα την βοηθήσει να μάθει να ηρεμεί.
Η Χάιντι ήρθε μαζί μας από την 8η δράση στειρώσεων, γιατί ήταν αδύνατον να την αφήσουμε να βγει στον δρόμο. Ήταν τόσο ευτυχισμένη που ήταν μαζί με ανθρώπους, που δεν μπορούσαμε να την προδώσουμε.
Ήταν ένα σκυλί που μέσα στον πανικό, κάθε στιγμή που το βλέμμα μας έπεφτε επάνω της, μας κοίταγε έτσι κατάματα, τριβόταν στα κάγκελα του κρειτ, άπλωνε τα πατούσια της και παρακαλούσε για χάδια κουνώντας την ουρά της. Αρχίσαμε να την βγάζουμε βόλτα κάθε πρωί και κάθε βράδυ.
Και από την πρώτη βόλτα που βγήκε, έμαθε την ρουτίνα και μετά το περίμενε πώς και πώς. Και έβγαινε, έκανε τσισα της και κακά της έξω, και χαιρόταν τόσο πολύ για αυτά τα πέντε λεπτά αποκλειστικότητας που χόρταινε για όλη την υπόλοιπη ημέρα.
Έτσι όπως περπατούσε στην φύση, ανάμεσα στα καταπράσινα ανοιξιάτικα χορτάρια με τα κοκκινόξανθα μαλλιά της, έμοιαζε τόσο παραμυθένια που την βγάλαμε Χάιντι, και της υποσχεθήκαμε πως θα κάνουμε ότι μπορούμε για να ζήσει με ανθρώπους, που τους αγαπάει τόσο.
Λατρεύει το νερό, και με το που πάτε στην παραλια, η πρώτη της κίνηση θα είναι να μπει μέσα και να κολυμπήσει.
Είναι εμβολιασμένη, στειρωμένη και υγιής, και ψάχνει το παντοτινό της σπίτι.
***Η Πέγκυ έχει κλειστεί και προς το παρόν δεν δεχομαστε άλλα αιτήματα υιοθεσίας. Μπορείτε να δείτε όλα μας τα ζώα που ψάχνουν σπίτι ΕΔΩ
___________________
Φανταστείτε την απόλυτη αίσθηση απαλότητας, τρυφερότητας και γαλήνης. Φανταστείτε κάτι που σας κάνει να νιώθετε ήρεμοι, γαλήνιοι και ταυτόχρονα ερωτευμένοι. Και τώρα σε αυτό το κάτι προσθέστε ένα απαλό τρίχωμα, δύο μάτια γεμάτα αγάπη, και μια καρδιά που χτυπάει.
Αυτή είναι η Πέγκυ, και έτσι θα σας κάνει να νιώθετε κάθε ώρα και στιγμή.
Είναι ένα πλάσμα απίστευτα τρυφερό. Είναι από τα λίγα σκυλιά που τους αρέσει να τα αγκαλιάζεις από μπροστά, βάζοντας το μάγουλο σου δίπλα στο δικό της, λες και είναι άνθρωπος.
Την γνωρίσαμε στην δράση στειρώσεων στην Ήπειρο. Ήρθε ως αδέσποτη. Ήταν το νούμερο τρία. Καθόταν μέσα στο κρειτ της και μας κοιτούσε με αυτά τα μάτια, και γύρω της ξεχείλιζε αγάπη και γαλήνη, τόσο που κάθε φορά που περνούσαμε από μπροστά της ήταν σαν να μας συνέπαιρνε ένα κύμα ηρεμίας και φρεσκάδας.
Δεν μπορούσαμε με τίποτα ένα τέτοιο ζώο να το αφήσουμε να βγει στον δρόμο. Την λατρέψαμε πραγματικά από την πρωτη στιγμή.
Την βγάλαμε την πρώτη της βόλτα με λουρί, και εκεί, στην δράση, έμαθε να περπατάει πρώτη φορά με λουρί μέσα σε τρία λεπτά. Η εμπιστοσύνη της στους ανθρώπους την έκανε να καταλάβει αμέσως το έπρεπε να κάνει, και αυτή η εμπιστοσύνη της θα της επιτρέψει να γίνει το καλύτερο κατοικίδιο. Το πιο πιστό, το πιο τρυφερό, το πιο υπέροχο κατοικίδιο.
Η Πέγκυ ψάχνει μια παντοτινή αγκαλιά. Είναι σπάνιο σκυλί, από αυτά τα λίγα που σε βλέπουν και σε λατρεύουν με την πρώτη ματιά, μόνο και μόνο επειδή είσαι άνθρωπος.
Η Μάρθα χαίρεται κυρίως προς το πάτωμα, με το κέντρο βάρους της να είναι χαμηλό.
Οπότε χοροπηδάει προς τα κάτω, όχι προς τα πάνω, και στην πολύ μεγάλη χαρά πάει τόσο προς τα κάτω που πιάνει πάτωμα και εκεί συνήθως ξαπλώνει και γυρνάει ανάποδα.
Η βασική της κίνηση ματ είναι: ελαφρό τίναγμα κεφαλιού, οριζόντιο πηδηχτό ταπ ταπ των δύο μπροστινών ποδιών, και πέσιμο ανάσκελα. Εφαρμόζει την κίνηση με ανθρώπους, σκύλους, γάτες, όταν χτενίζεται, όταν χαίρεται και ακόμα και όταν τρώει.
Άλλες (βαρετές) πληροφορίες για αυτήν είναι οι εξής: είναι τέλεια στο λουρί, πηγαίνει βόλτα, είναι πάρα πολύ καθαρή, τα πάει τέλεια με σκύλους και με γάτες και θα γίνει το τέλειο κατοικίδιο.
Θα την βγάζετε βόλτα και θα γίνετε διάσημοι στην γειτονιά για όλους τους λόγους που βλέπετε στο βίντεο (πιο κάτω) και για διάφορους άλλους που φαντάζεστε.
Για τσοπάνα είναι πολύ κοντή.
Ήρθε μαζί μας μετά την 8η δράση στειρώσεων από ένα χωριό της Πρέβεζας όπου αφού της είχαν εξαφανίσει τα μωρά της τα οποία έψαχνε σαν τρελή, μας είπαν να τη πάρουμε από εκεί και να μην την γυρίσουμε. Αυτό κάναμε.
Μπήκε μόνη της στο αμάξι, έμεινε στο κρέιτ της ακούνητη και αμίλητη για ώρες χωρίς ούτε να διανοηθεί να λερώσει, και όταν αποφασίσαμε να την βγάλουμε από εκεί και να την πάμε μια βόλτα, είδαμε μπροστά μας να εκτυλίσσεται αυτό το θαύμα που είναι ο χαρακτήρας της Μάρθας.
Βγήκε και άρχισε να χοροπηδάει και να πέφτει ανάσκελα και να δείχνει την κοιλιά της και την χορτάσαμε φιλιά στην μούρη και στα μάγουλα τα τσοπανοστρουμπουλά.
Η Μάρθα είναι ουσιαστικά ένα παιδί αγαθό και αγνό και αθώο
Βλέποντας την να παίζει με τα άλλα σκυλιά, ειδικά τα κουτάβια, φανταζόμαστε πόσο τέλεια μάνα θα είχε γίνει, αλλά δεν θέλουμε να το σκεφτόμαστε πολύ, γιατί δεν υπάρχει τίποτα απολύτως όσον αφορά την Μάρθα που να μας προξενεί την παραμικρή λύπηση. Μας έχει πάρει τα μυαλά, και εμείς έχουμε δει και γνωρίσει χιλιάδες σκυλιά. Λίγα είναι σαν αυτήν.
Θα γίνει εξαιρετικό κατοικίδιο, και για αυτό είμαστε σίγουροι.
ΒΙΝΤΕΟ (δείτε την αν δεν μας πιστεύετε)
Μια φορά και έναν καιρό, ήταν ένας Γερμανικός Ποιμενικός (ή κάτι τέτοιο) και ερωτεύτηκε σφόδρα ένα Κοκόνι (ή κάτι παρόμοιο τέλος πάντων). Ο έρωτας τους ήταν καταδικασμένος, αλλά πριν τους χωρίσει η άδικη κοινωνία, πρόλαβαν να φέρουν τον καρπό του έρωτά τους στον κόσμο αυτό.
Τον Άλφι.
Αφού σας περιγράψαμε τον Άλφι εμφανισιακά, τώρα να σας πούμε και για τον χαρακτήρα του. Στις περισσότερες φωτογραφίες του θέλουμε να κολλήσουμε επάνω την ατάκα "They're coming" και δίπλα να βάλουν με ένα emoji εξωγήινο, και να τις κάνουμε αφίσες για ταινία επιστημονικής φαντασίας - καρτούν.
Έχει ένα βλέμμα γουρλωτό, καθώς κοιτάει γύρω γύρω, βλέποντας κάτι που δεν έχει ξαναδεί και του μοιάζει εξωγήινο, και κάνει τα μάτια του τεράστια (τόσο τεράστια που μοιάζουν δυσανάλογα με το σώμα που έχει κληρονομήσει από τον μπαμπά του το κοκόνι).
Ο Άλφι είχε στην αρχή αυτό το βλέμμα συχνά, γιατί υπήρχαν πολλά πράγματα που δεν είχε ξαναδεί. Σιγά σιγά άρχισε να μαθαίνει τον κόσμο, και σιγά σιγά άσρχισε να ανοίγεται. ήδη από τις αρχές, όταν ένιωθε άνετα και χαλαρά, έβγαινε από μέσα του μια τσαχπινιά πολύ χαριτωμένη και πολύ αστεία, και έκανε κάτι νάζια δικά του με μια χαρά παιδική αλλά και λίγο ντροπαλή.
Η εμπιστοσύνη του στους ανθρώπους τον έκανε να ανπιχτεί γρήγορα, και να εμπιστευτεί τους ανθρώπους πως ό,τι θέλπυν να του μάθουν, είναι για καλό του. Ήθελε να ανήκει, και αυτό φανόταν στις μικροκινήσεις του, στην τσαχπινιά του και στο σώμα του.
Τώρα πλέον είναι χαρούμενος, και είναι και πάρα πολύ αστείος μέσα σε αυτή την χαρά την δική. Τρέχει και πετάει, με τα κοντά του πόδια να είναι πάνω από το έδαφος, παίζει με τις φίλες του σαν τρελός, λες και είναι κουτάβι, και έρχεται και πέφετι στην αγκαλιά σου για χάδια. Είναι καταπληκτικός.
Πολύ χαριτωμένος και πολύ γλυκός.
Το καλύτερο παιδί του κόσμου λέγεται Ρένος.
Κάθεται σαν κύριος στον γιατρό γιατί έχει τρόπους, και ας μην του έμαθε κάνεις ποτέ τίποτα (ή ίσως ακριβώς για αυτό) και παίζει σαν κουτάβι αγαθό και χαρούμενο. Επίσης ξαπλώνει κάτω και του χαϊδεύεις την κοιλιά του την κουταβίασια και αυτός χαίρεται που είσαι εκεί και που τον αγαπάς και τον φροντίζεις.
Στην δράση στειρώσεων τον Απρίλιο του 22 για τους δήμους Ζηρού, Πρέβεζας και Πάργας ήρθε για στείρωση και όταν πήγαμε να τον επανεντάξουμε έτρεχε από πίσω μας λες και ήταν δικό μας σκυλί και δεν καταλάβαινε γιατί φεύγουμε χωρίς αυτόν.
Η επανένταξη πάντα μας κάνει την καρδιά χίλια κομμάτια, και ειδικά για κάποια σκυλιά είναι απλώς αδύνατη. Τον ξαναβάλαμε στο αμάξι και τον πήραμε μαζί μας. Ένα μωρό μόλις οχτώ μηνών ήταν, και ένα μωρό που αγαπάει και εμπιστεύεται τόσο τους ανθρώπους δεν μπορεί να μείνει στον δρόμο.
Έχει όλα τα προσόντα για να γίνει το τέλειο σκυλί. Το σκυλί που θα περπαταέι δίπλα σου στο λουρί λες και μόνο εσύ και αυτός υπάρχετε στον κόσμο, το σκυλί που θα το παίρνεις μαζί σου για καφέ και θα κάθεται στο πλάι σου σαν κύριος, ήσυχος και αμίλητος, το σκυλί που δεν θα βγάζει κιχ στον γιατρό, στο αμάξι, σε επισκέψεις.
Ακόμα και όταν η ομάδα του στο καταφύγιο προαυλίζεται, και είκοσι περίπου σκυλιά τρέχουν πάνω κάτω ή πηδάνε πάνω σου για χάδια, ο Ρένος είναι ο ΜΟΝΑΔΙΚΟΣ σκύλος που έρχεται και κάθεται δίπλα σου, σαν καλό παιδί, λες και αυτό ξέρει ότι πρέπει να κάνει.
Είτε φωτογραφίζεις, είτε ασχολείσαι με άλλα σκυλιά, είτε απλά κάθεσαι και πίνεις καφέ και κοιτάς την θέα, ο Ρένος κάθεται εκει μαζί σου, γιατί είναι ο σκύλος πους στο μυαλό του υπάρχει έμφυτο ένα πράγμα, πως οτιδήποτε κάνει ο άνθρωπός μου, εγώ θα τον συντροφεύω, γιατί αυτό πρέπει να κάνω.
Είναι ακόμα μικρός, και όσο τέλειος και να είναι, κάποιες φορές αναγκαστικά θα χαζοκουταβίζει, θα περπαταέι άτσαλα στο λουρί αν είναι ενθουσιασμένος, και θα χάνεται σε διάφορα πράγματα που του αποσπούν την προσοχή. Αφού εκτονωθεί σωστά και καλά μετά θα κάθεται ήρεμος και ευτυχισμένος δίπλα σας.
Θα γίνει ένας υπέροχος ενήλικος σκύλος όταν ωριμάσει, προς το παρόν είναι υπέροχος έφηβος.
Την καλή μας την γνωρίσαμε στην Ήπειρο, στην 8η δραση στειρώσεων.
Ήρθε για στείρωση από τον δρόμο όπου ζούσε. Ένα σκυλάκι μια σταλιά, από αυτά που θέλεις να τα πάρεις αγκαλιά και να τα αφήσεις να ζήσουν εκεί για πάντα.
Μέρες έμεινε μέσα στο κρειτ και δεν κουνιόταν καθόλου. Δεν μιλούσε, δεν ενοχλούσε, δεν δήλωσε την παρουσία της με τίποτα. Απλά καθόταν και κοιτούσε με αυτά τα τεράστια, υγρά ματιά της.
Ανοίγαμε την πόρτα για να καθαρίσουμε το κρειτ, και πήγαινε στην άλλη άκρη, να μην μας ενοχλήσει καθόλου, λες και ήθελε να εξαφανιστεί. Ακόμα και όταν της βάζαμε φαγητό, έτρωγε αργά και σχεδόν κρυφά, σαν να μην ήθελε να κάνει θόρυβο.
Την πονέσαμε πολύ.
Ήρθε μαζί μας στην Αθήνα, και από την πρώτη σχεδόν μέρα άρχισε να ανοίγεται.
Πλησιάζει δειλά δειλά, και σχεδόν σκυφτα, λες και το χέρι που την πλησιάζει φοβάται ότι θα της κάνει κακό, αλλά ταυτόχρονα θέλει να πιστέψει ότι θα της προσφέρει λίγη αγάπη.
Η Ελεονώρα δεν είναι φοβικη, είναι απλά φοβισμένη. Όσο ανοίγεται, τόσο φαίνεται η γλυκύτητά της και η καλοσύνη της.
Είναι εμβολαισμένη, στειρωμένη και υγιής.