Δεκάδες ζωάκια στάθηκαν τυχερά καθώς μετά από την προσωρινή παραμονή τους στο καταφύγιο μας, στάθηκαν στα πόδια τους και κατάφεραν να βρουν την νέα μόνιμη οικογένεια τους. Οι ιστορίες τους, μοναδική η καθεμιά, θα μας συντροφεύουν για πάντα και θα μας εμπνέουν για να συνεχίζουμε με ακόμη μεγαλύτερο πείσμα το έργο μας.
Μόνο ζωγράφος θα μπορούσε να τον έχει φτιάξει ΤΟΣΟ όμορφο, και γι'αυτό τον βγάλαμε Πικάσο.
Το σκυλί είναι ίσως το πιο όμορφο Γκριφόν που έχουμε δει, ο συνδυασμός των τριών βασικών χρωμάτων του είναι απίστευτα εντυπωσιακός, και το κατάξανθο μαλλί που έχει στα μουστάκια και μετά ξεκινάει πάλι από το κεφάλι του και καταλήγει μέχρι πίσω στην πλάτη είναι σαν να είναι ντεκαπάζ.
Δεν είναι μόνο όμορφος ο Πικάσο, είναι και ένα πολύ καλό, πολύ τρυφερό και πολύ γλυκό σκυλί.
Αγαπάει τους ανθρώπους, είναι χαδιάρης και αγαπησιάρης, και αν έχει την σωστή εκτόνωση που χρειάζεται θα γίνει ένα υπέροχο κατοικίδιο. Του αρέσει η βόλτα, του αρέσει να τρέχει, είναι ενεργητικός όταν είναι ώρα για την εκτόνωσή του και είναι τρυφερός και υπάκουος όταν είναι ώρα για ηρεμία.
Έχει ακριβώς τον χαρακτήρα του νεαρού, καλόψυχου κυνηγόσκυλου, που δεν έχει αυτοπεποίθηση γιατί δεν έχει ζήσει όπως πρέπει, αλλά με το που καταλάβει πως ειναι σε περιβάλλον ασφαλές, τρέχει και χαίρεται και προσπαθεί να παίξει και ας μην ξέρει πώς.
Η Μόλυ μιμείται τα άλλα σκυλιά. Αν τα βλέπει να κάθονται σαν καλά παιδιά και να περιμένουν λιχουδιές, θα το κάνει και αυτή, και ας μην καταλαβαίναι ακόμα ακριβώς τι κάνουμε.
Αν πετάξεις ένα μπαλάκι δεν θα τρέξει πρώτη, όμως μόλις δει τους υπόλοιπους να τρέχουν, θα τρέξει και αυτή μαζί τους, πίσω τους, και μετά θα τρέξει σε σένα πάλι γιατί εσύ είσαι το μόνο της ενδιαφέρον.
Είναι γλυκύτατη σκυλίτσα, καφέ ολόκλη ρη σαν σοκολάτα λιωμενη, με λείο, στιλπνό τρίχωμα και δύο υπέροχα μάτια γεμάτα αγάπη.
Είναι πάρα πολύ ανθρωποκεντρική, και όσο και να διστάζει μερικές φορές, πάντα θα είναι γύρω σου κάπου, κοντά σε εσένα, προσπαθώντας και αυτή να είναι σκύλος πιστός, καλός και συντροφικός.
Η Μόλυ είναι μια ευαίσθητη ψυχή και ένα σκυλί λεπτεπίλεπτο και ντελικάτο. Δεν έχει την αυτοπεποίθηση που της αρμόζει, και κοιτάζοντάς την να τρέχει με το σώμα της το νευρώδες και τα αυτά της τα αεροπλανικά, σου έρχεται να της φωνάξεις "ΜΗΝ ΜΙΜΕΙΣΑΙ ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ, ΕΙΣΑΙ ΤΕΛΕΙΑ ΑΠΌ ΜΟΝΗ ΣΟΥ"
Αυτό που φαίνεται στα μάτια της, αυτό έχει και μέσα στην ψυχή της.
Κοιτάς τις φωτογραφίες της και σκέφτεσαι πως το σκυλί αυτό φαίνεται να είναι μια γλύκα, και στην συμπεριφορά και στον χαρακτήρα, και μόλις την γνωρίζεις συνειδητοποιείς μέσα σε λίγα λεπτά πως όντως έτσι είναι.
Είναι μια γλύκα, και για αυτό την βγάλαμε Κάντυ.
Είναι ένα κουτάβι πάρα πολύ καλόβολο, υπάκουο, που μαθαίνει απίστευτα γρήγορα τα πολύ απλά πράγματα που πρέπει να ξέρει ένας σκύλος, πώς να πάει βόλτα, πως να εμπιστευτεί, πώς να επικοινωνήσει.
Είναι ήπιας ενέργειας πάρα την ηλικία της, και αφού πάει την βόλτα της, γυρνάει στο γραφείο, μπαίνει μέσα στο κρέιτ και κοιμάται.
Η συστολή της και η ντροπαλότητά που έχει στον χαρακτήρα της δεν της γίνονται εμπόδια, αλλά είναι τα εφόδιά της για να διαχειρίζεται την ζωή, τις νέες καταστάσεις και το περιβάλλον γύρω της.
Πραγματικά θα την αγαπήσετε και θα την εκτιμήσετε με το που την γνωρίσετε.
Τον βγάλαμε Απόλλωνα γιατί του ταιριάζει ένα όνομα -φόρος τιμής στην ομορφιά του, και δεν θέλουμε να ακούσουμε τίποτα για προγναθισμό, ένα δόντι που εξέχει, πολύ στρογγυλό κεφάλι και γουρλωτά μάτια!
Λοιπόν, πέρα από την ομορφιά, το αγόρι έχει φυσικά και χαρακτήρα, τον οποίο ανακαλύπτουμε σιγά σιγά.
Είναι σοβαρός, αλλά και ταυτόχρονα δεν είναι, σε εμπιστεύεται μέχρι που δεν σε εμπιστεύεται, και επίσης είναι λίγο διεκδικητικός με τα χάδια όταν είναι παρόν και άλλο σκυλί, οπότε εάν είναι με συγκατοικήσει με άλλο σκύλο θα πρέπει να υπάρχουν κάποιοι κανόνες και προσοχή ώστε να μην μπει ο σκύλος στην διαδικασία να διεκδικήσει κάτι.
Ζούσε σε ένα χωράφι σε ένα χωριό που ήταν ιδιοκτησία ενός παππού, μαζι με ένα θηλυκό σκυλάκι, την Πηνελόπη. Ο παππους μπήκε στο νοσοκομειο, και ένας εργάτης που δούλευε στο διπλανό χωράφι, άκουσε το κλάμα των σκυλιών και ειδοποίησε τους φιλόζωους της περιοχής.
Ο Απόλλωνας έχει ζήσει αρκετά απομονωμένος, και οταν πρωτοήρθε ήξερε ελάχιστα πράγματα και ήταν αρκετά στρεσαρισμένος. Έμαθε όμως πολύ γρήγορα να διαχειρίζεται ότι δεν ξέρει, έμαθε να περπατάει με λουρί, στο οποίο είναι κάθε μέρα και πιο άνετος, μυρίζει, εξερευνά και πάει τουαλέτα.
Παρόλο που φαίνεται διστακτικός, είναι ένα σκυλί που έχει αυτοπεποίθηση, απλά δεν είχε μέχρι τώρα την ευκαιρία να ζήσει σαν κατοικίδιο. Μπορεί να μάθει τα πάντα, και όταν πάει στο παντοτινό του σπίτι τίποτε επάνω του δεν θα δείχνει το παρελθόν του.
Η γλυκούλα μας γεννήθηκε σε ένα βουνό της Ελληνική επαρχίας από μια αδέσποτη σκυλίτσα πολύ φοβική.
Το μόνο που έμαθε απότην μαμά της ως κουτάβι, ήταν πώς να είναι σκύλος μαζί με τους υπόλοιπους σκύλους. Κάνει παρέα με τα κουτάβια στο καταφύγιο, τα μιμείται, προσπαθεί να παίξει και αυτή σαν κουτάβι, και περνάει μαζί τους καλά.
Αυτό που δεν έμαθε ήταν πώς να είναι σκύλος όταν είναι μαζί με ανθρώπους. Όταν βλέπει άνθρωπο από μακρία, κοιτάει με ενδιαφέρον, και έρχεται στα κάγκελα αν είναι μέσα στο κλουβί της, γιατί όσο και να φοβάται έχει την κουταβίσια περιέργεια.
Όταν όμως την πλησιάζεις, η Πένυ κρύβεται.
Γενικά είναι πολύ διστακτική, και στο καταφύγιο, και έξω στην βόλτα. Εάν είναι παρέα με άλλο κουτάβι, ανοίγετια ελάχιστα, χωρίς να νιώθει άνετα, αλλα χωρίς να ψάχνει ένα μέρος να εξαφανιστεί.
Είναι ένα σκυλάκι που θα θέλει πολύ χρόνο να ανοιχτεί και αρκετή υπομονή. Πιθανότατα δεν θα γίνει ποτέ ένα κοινωνικό σκυλί που θα θέλει να γνωρίζει κόσμο στην βόλτα και που θα νιώθει άνετα σε πολυσύχναστα μέρη, θα γίνει όμως λειτουργική και χαρούμενη με υπομονή και σωστή εκπαίδευση.