Happy endings

Εγκαταλείφθηκε μια μέρα στις άκρες ενός χωριού, στο κεντρικό δρόμο δίπλα στο νεκροταφείο. Για τις επόμενες εβδομάδες γύριζε αλαφιασμένη ψάχνοντας ένα μέρος να νιώσει ελάχιστη ασφάλεια. Κρυβόταν ανάμεσα σε θάμνους και έβγαινε μόνο το βράδυ.

Σχεδόν όλοι οι κάτοικοι που μένουν περιφερειακά στο χωριό την είχαν δει έστω μια φορά, να τρέχει αλαφιασμένη για να τους αποφύγει, και όλοι μιλούσαν για το Μαλινουά που κάποιος ήρθε και παράτησε εκεί.

Τρομαγμένη από ανθρώπους και τρομαγμένη και από άλλα σκυλιά, κατάφερε επιτέλους να σταθεροποιηθεί σε μια από τις γειτονιές όπου την τάιζαν, και τελικά πιάστηκε για να στειρωθεί με πάρα πολλή προσπάθεια και με την βοήθεια των ανθρώπων της γειτονιάς.

Είχε τσιπ ακαταχώρητο - άλλη μια γέννα, άλλο ένα κουτάβι μοσχοπουλημένο, άλλη μια λάθος επιλογή που κάποιος βαρέθηκε γρήγορα γιατί το σκυλί του βγήκε πιο έξυπνο από τον ίδιο και δεν ήξερε να το διαχειριστεί.

Το κορίτσι λοιπόν αυτό που γυρνούσε σαν φοβικο αγρίμι επί βδομάδες ολόκληρες, δεν είναι καθόλου φοβικο αγρίμι. Είναι ένα ζώο που πέρασε απίστευτο άγχος, και σε συνδυασμό με το στρες που έχουν τα σκυλιά της συγκεκριμένης ράτσας γενικά, ο μόνος τρόπος που βρήκε για να μπορέσει να διαχειριστεί αυτό που της συνέβη ήταν να τρέχει, να αποφεύγει, και να κρύβεται.

Τα παιδιά στο κτηνιατρείο όπου ανάρρωσε μετά την στείρωση την ονόμασαν Λουκία, και ήταν οι πρώτοι που την λάτρεψαν. Και τους λάτρεψε και αυτή.

Όταν βγήκε πρώτη φορά βόκτα με λουρί, την πρώτη φορά που έκανε το τετράγωνο, ήταν φοβισμένη και μπερδεμένη. Την δεύτερη ήταν πιο συνεργάσιμη και σίγουρη, την τρίτη φορά έφαγε και λιχουδιές και έκανε και τις εντολές που ξέρει και που τις έχουν γίνει δεύτερή φύση.

Η Λουκία έχει περάσει από εκπαίδευση και φαίνεται. Σε τι σημείο έχει φτάσει η εκπαίδευσή της και πώς έχει μάθει να εκτονώνεται αλλά και να σβήνει στην καθημερινότητά της δεν ξέρουμε. Εμείς μαζί της θα ξεκινήσουμε από την αρχή, ξέροντας πως έχει ήδη καλές βάσεις.

Είναι πανέξυπνη, όπως είναι όλα αυτά τα σκυλιά, έχει δύο λαμπερά μάτια και ένα μυαλό ξυράφι, το οποίο τώρα που ξεκίνησε πάλι να δουλεύει και δεν το κυριεύει ο φόβος, την βοηθάει να βρει και πάλι τον εαυτό της.

Είναι πολύ μικρόσωμη, είναι πάρα πολύ νεαρή, και ψάχνει ένα νέο σπίτι και μια οικογένεια που θα έχει την όρεξη, τον χρόνο και τις γνώσεις να ασχοληθεί μαζί της σωστά.

Δεν είναι ένα σκυλί που μπορεί κάποιος να υιοθετήσει παρορμητικά, δεν ειναι ένα σκυλί για ανθρώπους που δεν έχουν βασικές γνώσεις και εμπειρία, και σίγουρα δεν είναι ένα σκυλί που θα είναι ικανοποιημένο με δύο βόλτες στο τετράγωνο. Θα πρέπει να δουλεύει το σώμα της και το μυαλό της καθημερινά και όσο πρέπει - όχι λιγότερο αλλά ούτε και περισσότερο, όπως επίσης και θα πρέπει να μάθει να ηρεμεί όταν πρέπει.

Για να την γνωρίσετε συμπληρώστε την φόρμα υιοθεσίας και θα σας καλέσουμε εμείς

Της τραγουδάμε το "Αααααννα, δεν ήμουνα εγώ γι'αεροπλάααααανα" και της σηκώνουμε τα αυτιά απαλά και χαζεύουμε την τσαχπινιά της.

Μοιάζει με Σπρίνγκερ Σπάνιελ ή κάτι τέτοιο τέλος πάντων, ούτε αυτή εγκαταλείφθηκε με τα χαρτιά της και τα πεντικγρι της. Αυτό που παρατηρήσαμε είναι ότι έχει δύο τρία ράμματα στον λαιμό της, στο πλάι, εκεί ακριβώς όπου συνήθως τοποθετείται μικροτσίπ.

Αν κάποιος της το έβγαλε και την εγκατέλειψε δεν το γνωρίζουμε, αυτό που γνωρίζουμε είναι ότι τώρα την έχουμε εμείς, και την ευχαριστιόμαστε όσο δεν πάει!

Είναι κοντή, είναι τσαχπίνα, είναι γλυκιά και ταυτόχρονα αστεία, και έχει και μια ντροπή και μια συστολή που σε ξεγελάει, γιατί εκεί που την βλέπεις χαλαρή και υποτίθεται ντροπαλή, ξαφνικά κάνει ένα τσακ και πηδάει πάνω σε μια μάντρα. Και μετά είναι πάλι και καλά ντροπαλή.

Η Άννα βρέθηκε αδέσποτη, και ο δρόμος δεν ήταν για αυτήν. Για αυτή είναι μια οικογένεια που θα την αγαπήσει, και που θα της προσφέρει την ζωή που της αξίζει.

Κάθεται σε όλες τις φωτογραφίες γιατί είναι πολύ καλό κορίτσι και πάντα κάθεται.

Στην βόλτα κάθεται, στο προαύλιο κάθεται, στο γραφείο κάθεται. Κάθεται για λιχουδιά αλλά καμμία φορά κάθεται και χωρίς να έχεις λιχουδιά, γιατί δεν κάθεται για το φαγητό αλλά επειδή είναι καλό κορίτσι.

Η Ρόη βρέθηκε στον Ωρωπό, φρεσκοπαρατημένη πιθανότατα, χτυπήθηκε και από αμάξι το οποίο ευτυχώς δεν την τραυμάτισε, και ήρθε σε εμάς γιατί είναι ένα σκυλί που όχι απλά αξίζει ένα σπίτι - σπίτι αξίζουν όλα τα σκυλιά, αλλά ένα σκυλί που θα μπει σε ένα σπίτι και θα μάθει τα πάντα αμέσως.

Είναι πανέξυπνη, ειλικρινά πανέξυπνη.

Έχει την νοημοσύνη του σκύλου που είναι επικεντρωμένος σε σένα και περιμένει να την καθοδηγήσεις στο τι να κάνει ώστε να συνεργαστείτε και να ζήσετε μαζί αρμονικά.

Έχει δύο υπέροχα αυτιά που δεν έχουν αποφασίσει αν θέλουν να είναι όρθια ή όχι, οπότε έμειναν έτσι όπως τα βλέπετε, κάπως όρθια αλλά ταυτόχρονα φλου, δύο πανέξυπνα, μπιρμπιλωτά μάτια και ένα μυαλό ξυράφι.

Η Φανούλα βρέθηκε εγκαταλελειμμένη στα χωριά της Μάνης, μέσα στο καλοκαίρι, χωρίς νερο ούτε σκιά πουθενα, και χωρίς τους ανθρώπους της.

Είναι ένα σκυλί πάρα πολύ ανθρωποκεντρικό, και η εγκατάλειψη πρέπει να ήταν για αυτή τεράστιο σοκ.

Βρέθηκε από εθελόντριά μας και ήρθε στην Αθήνα, όπου είναι σε φιλοξενία. Είναι ένα σκυλάκι υπάκουο, πάρα πολύ ήσυχο, και καθαρό στο σπίτι.

Πηγαίνει την βόλτα της και μετά κάθεται ήρεμα δίπλα σου όπου και να είσαι και ό,τι και να κάνεις, και αυτό, όσο καλό και να ακούγεται, είναι και το μεγαλύτερό της πρόβλημα.

Η Φανή δένεται υπερβολικά με τον άνθρωπο που την φροντίζει, και από την αρχή κολλάει επάνω του, και αναπτύσσει σχέση εξάρτησης. Θέλει πολύ απλά να ειναι μαζί σου όλη την ώρα,απλά να κάθεται δίπλα σου και να ξέρει πως είσαι εκεί. 

Είτε είστε στο σπίτι, είτε στην παραλία, είτε σε μαγαζί για ψώνια, είτε σε καφετέρεια, η Φανή κάθεται ήσυχη, απλά και μόνο επειδή είναι μαζί σου. 

Στην αρχή στο σπίτι φιλοξενίας της δυσκολευόταν να μείνει μόνη της, αλλά με λίγη εκπαίδευση και σωστό χειρισμό, έμαθε να μένει ήσυχη.

Χρειάζεται έναν άνθρωπο που θα την βοηθήσει από την αρχή να τον εμπιστευτει μεν, αλλά να είναι και ανεξάρτητη, και να μπορεί να διαχειριστεί το να μείνει μόνη της κάποιες ώρες.

Πανέμορφος ήταν από τότε που είχε πρωτοέρθει, και ας ήταν ένα μωρό με ψώρα που είχε βρεθεί αδέσποτο στον Ωρωπό. 

Είναι μια απίστευτη γλύκα στο βλέμμα και στην ψυχή του, και αυτό φαινόταν ακόμα και όταν ήταν στα χειρότερά του. 

Ο Μαξ καθώς ανάρρωνε και μεγάλωνε, γινόταν όλο και πιο όμορφος, και όλο και πιο γλυκός. Το χρώμα των μαλλιών του το ξανθό και όλη του η χάρη τον κάνουν το απόλυτο κουτάβι της διαφήμισης, και η εμφάνισή του μαζί και με τον χαρακτήρα του σε συνεπαίρνουν τόσο που θεωρείς πως όλα τα κουτάβια πρέπει να είναι κάπως έτσι. 

Ο Μαξ είναι ένα χαρούμενο σκυλάκι, ενθουσιασμένο με την ζωή, με τους ανθρώπους, με το παιχνίδι και γενικά τα πάντα. 

Είναι πραγματικά εντελώς αθώος, και ακόμα και όταν ο ενθουσιασμος του εκνευρίζει τον φίλο του τον Τζούνο και εκείνος του γρυλίζει, ο Μαξ απλά δεν καταλαβαίνει τι έγινε, γιατί αυτός είναι απλά χαρούμενος και θεωρεί πως και η ζωή έτσι πρέπει να είναι. Χαρούμενη και ανέμελη. 

Αν σας αρέσουν τα ανέμελα σκυλιά, αυτός είναι ο ιδανικός. 

Η Μίρκα είναι ένα μικροσκοπικό τρελοκομείο, με δύο μαύρα αυτιά που την βοηθάνε να πετάει αντί να τρέχει, και πολύ σπιρτάδα στο μυαλό της και στον χαρακτήρα της.

Βρέθηκε όπως βρίσκονται όλα τα κυνηγόσκυλα, πεταμένη στον δρόμο κάπου στην επαρχία.

Όταν σε βλέπει χαίρεται απίστευτα, αλλά όσο και να χαίρεται και όσο και τα αυτιά της να πηγαίνουν πάνω κάτω, σέβεται τον προσωπικό σου χώρο, και χαίρεται δίπλα σου όχι πάνω σου.

Ένας τρόπος να την κάνεις ευτυχισμένη, είναι να της πετάς μπαλάκια και αυτή να τρέχει και να τα πιάνει.

ΚΑΙ ΠΆΝΤΑ ΤΑ ΠΙΆΝΕΙ.

Είναι η καλύτερη στο να πιάνει το μπαλάκι, και στο να κυκλοφορεί με αυτό στο στόμα της.

Το να παίζεται μαζί της με τέτοιο τρόπο, σε συνδυασμό με μια καλή βόλτα, θα την βοηθάει πολύ να εκτονωθεί, να ικανοποιήσει το κυνηγετικό της ένστικτο, και να είναι ευτυχισμένη και ήρεμη μετά.

Είναι ένα καλόψυχο Σέτερ, που απολαμβάνει απίστευτα το να παίζει μαζί σας, και προσπαθεί να επικοινωνήσει, χωρίς να επιβάλει την παρουσία της.