Είναι το πιο τέλειο κουτάβι που έχουμε στο καταφύγιο, και ένα από τα πιο τελεια και τα πιο έξυπνα που είχαμε ποτέ.
Βγαίνει βόλτα με λουρί και είναι τέλειος, χαρούμενος, μυρίζει, είναι άνετος, κάνει ΚΑΙ την τουαλέτα του έξω, και μερικές φορές πιάνει και το λουρακι του με το στόμα του και είναι σαν να πηγαίνει τον εαυτό του βόλτα καμαρωτός καμαρωτός.
Παίζει υπέροχα και με τα άλλα κουτάβια αλλά και με παιχνίδια. Του τα πετάς και τρέχει να τα πιάσει και με ελάχιστη προσπάθεια καταλαβαίνει πως αν στο φέρει πίσω θα παίξετε πάλι. Και στο φέρνει και πάλι του το πέρας και είναι τόσο χαρούμενος και τόσο καλός!
Μετά μπαίνει μέσα στο κρέιτ και κάθεται σαν καλό παιδί, σαν μεγάλος σκύλος. Την πρώτη φορά που δοκιμάσαμε με φαγητό να του μάθουμε το κάτσε, το έπιασε με την μια.
Ο Ακίτα όλα αυτά είναι σαν να τα ήξερε από μόνος του. Γεννήθηκε πανέξυπνος και ικανότατος για όλα, και δεν υπερβάλουμε. Με λίγη σωστή δουλειά θα γίνει ένα σκυλί τέλειο.
Τον βγάλαμε έτσι γιατί όταν είχε πρωτοέρθει μόλις δύο μηνών μωρό, μεταξύ μας σχολιάζαμε για πλάκα Κως μοιάζει με Ακίτα, και έτσι του έμεινε το όνομα.
Ταλαιπωρήθηκε πολύ όσο ήταν μωρό, χειρουρηθηκε για εγκολεασμό εντέρου, είχε και αιματουρία, και πέρασε καιρό στο κτηνιατρείο σε κρίσιμη κατάσταση.
Συνήλθε ωστόσο και γύρισε στο καταφύγιο έτοιμος να ζήσει την ζωή του.
Παρόλο που έχασε ένα τόσο σημαντικό κομμάτι της κοινωνικοποίησής του σε ένα κλουβί κτηνιατρείου, είναι το κουτάβι που μοιάζει λες και έχει περάσει από σπίτι και έχει κάνει προεκπαίδευση. Είναι πραγματικά ένα σπάνιο και πανέξυπνο πλάσμα, τον αγαπάμε και τον σεβόμαστε πολύ, και για όσα έχει καταφέρει να ξεπεράσει μέχρι τώρα, και για την δύναμη της ψυχής του και για το μυαλό του που είναι ξυράφι.
