Είναι δεν είναι τρία κιλά όλη κι όλη και όταν βρεθήκαμε έξω από κλουβί της στο δημοτικό κυνοκομείο Σπάρτης λυγίσαμε. Χειρότερο δεν υπήρχε. Ηταν η πρώτη που πήραμε από εκεί μέσα, και σηκώνοντας την μας βγήκε ένα χαμόγελο, έτσι από μόνο του. Και το χαμόγελο έμεινε.
Την κοιτάμε σήμερα και είναι λες εκείνο το καχεκτικό πλάσμα που είχαμε φέρει από εκεί να ήταν κάποιο άλλο σκυλί. Αν δεν την είχαμε ζήσει και φροντίσει εμείς, και αν δεν την είχαμε δει να αλλάζει, δεν θα την αναγνωρίζαμε.
Όμως με κάποιο περίεργο τρόπο, το Ερηνάκι είναι σαν να έχει μέσα του και τα δύο αυτά σκυλιά, το πρώτο και το δεύτερο, το μικροσκοπικό, τσαχπίνικο μωρό και το δύσπιστο, διστακτικό ενήλικο σκυλί, και αυτό είναι κάτι που δεν μπορούμε να εξηγήσουμε με άλλα λόγια.
Πρέπει κάποιος να την γνωρίσει για να το καταλάβει. Είναι ένα σκυλάκι που είναι γλυκύτατο και ταυτόχρονα μοιάζει μουτρωμένο, και θα μοιάζει μουτρωμένο για καιρό αφού την πάρετε σπίτι σας.
Αν δεν ήταν τόσο υποσιτισμενη στην αρχή της ζωής της, ίσως τώρα να ήταν διπλάσια σε μέγεθος, ίσως και όχι.
Έχει σουλούπι μεγαλόσωμου σκυλου σε σώμα μινιόν, και αυτό είναι ένα από τα πράγματα που την κάνουν μοναδική. Το Ερηνάκι έχει φιλοξενηθεί σε σπίτι για κάποιο καιρό, όπου ήταν πολύ γλυκιά και δέθηκε αμέσως με την οικογένεια που την φιλοξενούσε.
Παρουσίασε μια δυσπιστία προς τους ξένους, και για αυτό χρειάζεται εκπαίδευση οπωσδήποτε, ώστε να μπορεί να διαχειρίζεται την παρουσία ξένων ανθρώπων που δεν γνωρίζει στον χώρο της.
Θα της πάρει καιρό να ανοιχτεί, αλλά θα το κάνει. Χρειάζεται ένα σπίτι όπου θα νιώσει πρωτίστως ασφαλής, και σωστή καθοδήγηση, ώστε να μην αναγκάζεται να κάνει μόνη της επιλογές οι οποίες θα είναι λάθος.
ΒΙΝΤΕΟ με την ιστορία της
