Η Πέπερ ήρθε με τον αδερφό της, που είναι σχεόνο ολόιδιος, με λίγες παραπάνω άσπρες λεπτομέρειες, και για τον πρώτο καιρό δεν χορταίναμε να τα κοιτάμε αυτά τα δύο. Απλά τους δίναμε ενα δυο παιχνίδια και τα αφήναμε να παίξουν μεταξύ τους και εμείς απλά χαζαύαμε, λες και βλέπαμε το πιο αστείο και χαριτωμένο θέαμα.
Είναι μια κυνηγοσκυλίτσα μαύρη, λιγνή, με ψηλά πόδια και νευρώδες, λεπτο σώμα. Έχει ένα τρίχωμα εβένινο και στιλπνό, που γυαλίζει στον ήλιο και είναι σαν να χαϊδεύεις βελούδο.
Περπατάει στην βόλτα πότε με την μύτη κάτω, ψάχνοντας τις μυρωδιές που θωρεί πως πρέπει να ανακαλυψει, και πότε με το κεφάλι ψηλά με τα υπέροχα αυτιά της να κουνιούνται πάνω κάτω.
Είναι απίστευτα καλό κουτάβι, είναι πολύ χαορύμενη και ενθουσιώδης, χαίρεται με εσένα, χαίρεται με την βόλτα, χαίρεται με την ζωή, παίζει και τρέχει και πέφτει κάτω ανάσκελα και λιώνει στα χάδια, και όταν έχεις και μια λιχοδιά (και αυτή έχει όρεξη) κάνει και το κάτσε, και σε κοιτάει κατάματα και μέχρι και τα αυτά της μοιάζουν συγκεντρωμένα.
Είναι απίστευτα ευχάριστο κουτάβι και όταν είσαι μαζί της απλλά θέλεις να χαμογελάς, και να την αφήνεις να είναι ο ευατός της, ενώ ταυτόχρονα την καθοδηγείς να γίνει σιγά σιγά ο τέλειος σκύλος.
