Αχ. Λοιπόν αυτός είναι ο Σίφου και είναι: γλυκύτατος, φιλικός, τρυφερός, ήρεμος, χαμογελαστός και ουσιαστικά τέλειος.
Αυτά τα αυτιά, με αυτά τα μουστάκια που πετάνε από δω κι απο κει, τα μάτια τα ολοστρόγγυλα, και το χρώμα το χρυσό της γούνας του, σε συνδυασμό με τον χαρακτήρα του τον υπέροχο, τον κάνουν απλά τέλειο.
Τον κοιτάς και θέλεις να γυρίσεις τον χρόνο πίσω, να ξαναγράψεις τους τελευταίους μήνες της ζωής του, να μην έχει χάσει το πόδι του, να μην έχει πονέσει, να μην έχει κλάψει.
Δεν ταιριάζει σε αυτό το σκυλί να πονάει και να κλαίει, δεν τού ταιριάζει να είναι σε καταφύγιο, δεν τού ταιριάζει να έχει υπάρξει ανεπιθύμητος.
Τού ταιριάζει να ζει σαν πρίγκηπας, και παρόλο που μας φτιάχνει την ημέρα να τον βλέπουμε και να τον έχουμε κοντά μας, θέλουμε να φύγει από εδώ.
Ο Σίφου είναι τρίποδος, και ψάχνει σπίτι.
