Το Βικτωράκι πλέον έχει ενηλικιωθεί και θα έπρεπε να τον φωνάζουμε Βίκτωρα, αλλά για εμάς θα είναι πάντα το Βικτωράκι.
Το Βικτωράκι που έτρεμε από τον φόβο του, πεινασμένο και παραμελημένο στο δημοτικό κυνοκομείο Σπάρτης, που το πήραμε στην αγκαλιά μας για να το βγάλουμε από ένα από τα χειρότερα και πιο βρώμικα κλουβιά, που το είδαμε να μεγαλώνει κοντά μας, και που ποτέ δεν ζήτησε πολλά, δεν απαίτησε τίποτα, δεν δημιούργησε κανένα απολύτως πρόβλημα.
Μόνο μας κοιτούσε πάντα με τα υπέροχα πράσινα μάτια του τα φοβισμένα. Εδώ και κάποιο καιρό έχει μετακομίσει στις γυναικείες αγροτικές φυλακές Θήβας, όπου ακολουθεί το εκπαιδευτικό πρόγραμμα που έχουμε εκεί εδώ και κάποια χρόνια.
Στα χέρια της Εύας που έχει φιλοξενήσει και εκπαιδεύσει τόσα και τόσα σκυλιά μας, και με την βοήθεια του εκπαιδευτή Παναγιώτη Μητσιόπουλου, ο Βίκτωρας μαθαίνει πώς να συγκατοικεί αρμονικά με ανθρώπους, με άλλα σκυλιά και με γάτες σε ένα σπίτι, μαθαίνει να έχει πρόγραμμα και ρουτίνα, μαθαίνει να συνεργάζεται στην βόλτα και να απολαμβάνει στιγμές ηρεμίας στο σπίτι.
Ουσιαστικά εκπαιδεύεται ώστε να έχει όλα τα εφόδια που χρειάζεται ένας σκύλος για να προσαρμοστεί εύκολα και γρήγορα στο παντοτινό του σπίτι, γιατί ο σκοπός είναι πάντα αυτός. Ένα παντοτινό σπίτι.
Όλα τα σκυλιά μας που πέρασαν από το εκπαιδευτικό πρόγραμμα στις φυλακές υιοθετήθηκαν και ζουν ευτυχισμένα με τις οικογένειές τους, και το ίδιο ευχόμαστε και για τον Βίκτωρα.
Είναι εμβολιασμένος, στειρωμένος και υγιής σύμφωνα με τις τελευταίες του εξετάσεις.
Είναι ένα πολύ γλυκό και ήπιων τόνων σκυλί, λίγο διστακτικός με ανθρώπους και πράγματα που δεν γνωρίζει, αλλά με μια εμπιστοσύνη στους ανθρώπους που τον κάνει να θέλει να ξεπεράσει τον φόβο του, να συνεργαστεί, να αγαπήσει και να αγαπηθεί.
ΒΙΝΤΕΟ με την ιστορία του
