Reserved

Η Μπέλα Μπάξτερ γεννήθηκε προχθές, και άρχισε να ανακαλύπτει τον κόσμο από την αρχή, με ενδιαφέρον, με γνήσια απορία και με την αθωότητα του σκύλου που είναι καινούργιος στον κόσμο, φρέσκος και νέος.

Με τα απίστευτα μακριά μάυρα μαλλιά της (εεε...συγγνώμη, αυτία της) βγαίνει την βόλτα της και εξερευνά, πότε μυρίζοντας το έδαφος, πότε αναζητώντας μυρωδιές με το κεφάλι ψηλά. 

Επίσης, ως νέα, φρέσκια και ωραία, και ΚΑΙ βελούδινη. Χαϊδεύεις και είναι σαν να ακουμπάς ένα πολύ σπάνιο, πανάκριβο βελούδο, που σχεδόν φοβάσαι μην το χαλάσει και βρωμίσεις με τα χέρια σου. 

Είναι αρκετά σπάνια κυνηγόσκυλα σαν αυτήν στην Ελλάδα, και δεν συνηθίζουμε να τα βλέπουμε συχνά. Παρά την ομορφιά της και τον απίστευτο χαρακτήρα της η τύχη της ήταν η ίδια με τα περισσότερα κυνηγόσκυλα στην χώρα μας.

Μας ήρθε από την βόρειο Ελλάδα, και παρά την ταλαιπωρία της, ήρθε και ήταν σαν να μπήκε φρέσκος αέρας στο καταφύγιο. 

Είναι ένα πλάσμα πολύ καλό, πάρα πολύ καλόβολο, φιλικό και αθώο, δεν είναι φοβική αλλά έχει αυτή την διστακστικότητα του κυνηγόσκυλου - μην ξεχνάτε ότι τώρα αρχίζει να ανακαλύπτει τον κόσμο. 

Πολλή ωρα μας πήρε να γράψουμε την αγγελοια της Ρόξυ, και πάλι θα είναι λετρια, γιατί ό,τι και να πούμε δεν θα είναι αρκετό, ου΄τε αντιπροσωπευτικό. Είναι ένα υπέροχο σκυλάκι, και καλό, και έξυπνο, και ευγενικό και με τρόπους. 

Γεννήθηκε στην επαρχία και πετάχτηκε ως ανεπιθύμητη - αν είναι δυνατόν, όπως τόσα και τόσα κουτάβια. Ήρθε σε εμάς με την αδερφή της όπταν ήταν ενάμιση μηνός στρογγυλό, χνουδωτό μωρό, και ήταν η πιο όμορφη χνουδόμπαλα του κόσμου. 

Αρχικά έμοιαζε να είναι πιο φοβισμένη από την αδερφή της, και μας πήρε καιρό να καταλάβουμε πως αυτό που βλέπαμε δεν ήταν μόνο ο κλασσικός φόβος του μικρού κουταβιου που απλά δεν ξέρει πράγματα, αλλά και μια σοφία. Ένα ζύγισμα των πραγμάτων και των καταστάσεων του σκύλου που σκέφτεται πριν πράξει. 

Ήταν πάντα προσεχτικό μωρό, και είναι ακόμα. Δεν έκανε τρέλες, δεν έβαζε τον ευατό της σε κίνδυνο από κουταβίσια αφέλεια, αλλά πρόσεχε τι θα κάνει και πώς θα το κάνει, και αν κάτι δεν ήξερε πώς να το αντιμετωπίσει, απλά αποσυρόταν. 

Όταν οι μικρές άρχισαν να μαθαίνουν εντολές, η Ρόξυ ήταν η΄πρώτη που έμαθε το κάτσε, και αφού το έμαθε, το έκανε με κάθε ευκαιρία. Δεν καθόταν για ένα δευτερόλεπτο, καθόταν και περίμενε, λες και είχε καταλάβει πως αυτή ήταν η στάση του καλού παιδιου. Το ίδιο ακριβώς συνέβη όταν τα κορίτσια έμαθαν το κάτω. Ή Ρόξυ και το έμαθε πρώτη, και ήξερε από μόνη της να διατηρεί την εντολή, και να μην σηκώνεται αμέσως. Αυτό είναι ένα είδος νοημοσύνης με το οποίο γεννήθηκε, και έχει να κάνει με τον χαρακτήρα της, και ας είναι μωρό. 

Αφού παέι βόλτα, και παίξει και κάνει τιην εκπαιδευτική της ρουτίνα, η Ρόξυ θα σβήσει από μόνη της, και αυτό είναι κάτι που ελάχιστα κουτάβια ξέρουν να το κάνουν. Από μωρό ακόμα, όταν πλέον ειχε κουραστεί, δεν έφτανε ποτέ σε υπερένταση, αλλά επέλεγε μόνη της να μπει στο κρέιτ της, να μασουλήσει ένα παιχνίδι, να αποσυρθει και να ξεκουράσει το σώμα και το μυαλό της. 

Γενικά είναι ένα πλάσμα απίστευτα έξυπνο, πολύ γλυκό και καλόβολο, και αν η νέα της οικογένεια δουλέψει λίγο μαζί της σωστά και αρκετά, η Ρόξυ έχει  όλα τα προσόντα να γίνει ο τέλειος σκυλός 

ΒΙΝΤΕΟ

Όταν την πρωτοείδαμε ανοίξαμε το στόμα διάπλατα και κοιτούσαμε εκστασιασμένοι τα απίστευτα σχέδια στην γούνα της. Δεν έμοιαζε με τίποτα που να έχουμ ξαναδεί οι περισσότεροι, τουλάχιστον όχι από κοντά. 

Κάποιοι από εμάς παραξενεύτηκαν γιατί έμοιαζε υπερβολικά ιδιαίτερη για να έχει βγει έτσι από μόνη της, και ρωτώντας και δείχνοντας την φωτογραφία της σε φίλους και γνωστούς, ένας από όλους αυτούς επιτέλους αναγνώρισε την ράτσα. 

Τα Καταχούλα Λουιζιάνα είναι πάρα πολύ σπάνια εδώ. Είναι μια ράτσα αμερικάνικη, που αρχικά εκτρεφόταν ως κυνηγόσκυλο και δευτερευόντως ως herding dog, και τώρα πλέον όπως οι περισσότερες ράτσες, εκτρέφεται και για κατοικίδιο. 

Πώς βρέθηκε ένα τόσο σπάνιο σκυλί να κυκοφορεί αδέσποτο σε ένα χωριό της Ελληνικής επαρχίας δεν έχουμε ιδέα. Η Πόλκα βρέθηκε χωρίς τσίπ επίσης, που σημαινει ή ότι η εισαγωγή της στην χώρα έγινε εντελώς παράνομα, ή ότι γεννήθηκε εδώ. 

Όπως και να χει, τώρα πλέον είναι μαζί μας. Είναι ένα γλυκύτατο, καλοσυνάτο και κοινωνικό σκυλάκι. λόγω της ηλικίας και λόγω της ράτσας της, χρειάζεται αρκετή και σωστή εκτόνωση, και μπορεί να γίνει το τέλειο κατοικίδιο.

Από την πρώτη μέρα που μπήκε στο σπίτι φιλοξενίας της στην Αθήνα, ήταν σαν να έμενε πάντα εκεί, σε ένα διαμέρισμα στην πόλη, και ας μην είχε ζήσει στην πόλη ποτέ πριν, και ας είχε δει τα σπίτια μόνο απ'εξω.

Η Καρολίνα εγκαταλείφθηκε μαζί με τα τρία αδέρφια της σε ένα χωριό της επαρχίας όταν ήταν περίπου έξι μηνών. Μέσα στους επόμενους δύο μήνες είχε μείνει μόνη της - τα αδέρφια της εξαφανίστηκαν όπως εξαφανίζονται συνήθως τα αδέσποτα.

Εθελόντριά μας την στείρωσε, και μετά την στείρωση δεν ήθελε να την αφήσει και πάλι στο χωριό αδέσποτη, για ήταν "το πιο εύκολο σκυλί που έχω φιλοξενήσει".

Η Καρολίνα κοιμάται το βράδυ στο κρεβάτι της ή στο κρέιτ της, δεν σε ξυπνάει ποτέ το πρωί αλλά περιμένει να σηκωθείς, να πιεις τον καφέ σου, και μετά βγαίνει την βόλτα της.

Πηγαίνει τουαλέτα έξω, μυρίζει και περπατάει χαλαρά, μετά παίζει για δέκα περίπου λεπτά με το παιχνίδι της σε ένα πάρκινγκ ή σε κάποιο πάρκο, και μετά συνεχίζει περπάτημα με λουρί χαρά, κάνοντας και λίγη εκπαίδευση στην βόλτα - όχι τίποτα ιδιαίτερο μην φανταστείτε.

Γυρνάει σπίτι, τρώει, κοιμάται, μπορεί να πάρει ένα παιχνίδι να το μασουλήσει σιτ κρεβάτι της, η να ασχοληθεί με το kong της, και χαλαρώνει μέχρι την επόμενη βόλτα της. Δεν έχει λερώσει μέσα ούτε μια φορά, δεν έχει κάνει μισή ζημιά, μένει μόνη της στο σπίτι χωρίς να αγχώνεται και χωρίς να γκρινιάζει, και συμβιώνει αρμονικά με άλλα δύο σκυλιά και τρία γατιά, με τα οποία είναι απίστευτα ευγενική.

Είναι νεότατη, ψηλή, μακριά, με λεπτή μακριά μουσούδα, και μοιάζει με μπαλαρίνα που κάνει διάλειμμα ανάμεσα στις προπονήσεις της.

Είναι απίστευτα υπάκουη, και αν κάτι δεν επιτρέπεται να το κάνει σε ένα σπίτι - πχ να τραμπουκίσει την γάτα όταν εκείνη τρώει - το "όχι" θα χρειαστεί να το ακούσει μόνο μια φορά, και δεν επαναλάβει το λάθος.

Είναι ένα υπέροχο, εύκολο, απίστευτα τρυφερό και ήπιων τόνων σκυλί, που τα πάει καλά με όλους τους ανθρώπους και με όλα τα ζώα.

ΒΙΝΤΕΟ

Πότε δεν θα καταλάβουμε πώς γίνεται να εγκαταλείπεται οιοδήποτε ζώο, αλλά με κάποια συγκεκριμένα σκυλιά ειλικρινά μας ξεπερνάει η απουσία σκέψης, ενσυναίσθησης και ευθύνης που διακατέχει κάποιους ανθρώπους.

Η Δώρα βρέθηκε στον δρόμο, στην επαρχία. Οχτώ μηνών μωρό, Ντογκο Αρτζεντινο. Άλλο ένα θύμα είναι και αυτή των ανεξέλεγκτων γεννήσεων, με κουτάβια να πωλούνται σε όποιον να ναι, ίσα ίσα για να μπουν τα χρήματα στην τσέπη.

Επίσης θύμα της απίστευτης έλλειψης αντίληψης όσον αφορά τις ανάγκες των σκύλων, και μάλιστα της συγκεκριμένης ράτσας, έπεσε στα χέρια ανθρώπων που αγόρασαν ένα τόσο ιδιαίτερο σκυλί για να περηφανευτούν στους γείτονες πως πρόλαβαν το Ντογκο με το ένα μπλε μάτι, ή κάτι τέτοιο τέλος πάντων.

Ακριβό σκυλί, φτηνή γνώση, το αποτέλεσμα ήταν πιθανότατα να μην μπορούσαν να ανταπεξελθουν στις ανάγκες της.

Η Δώρα είναι ένα χαρούμενο, χαζοβιόλικο κορίτσι. Φαίνεται από την συμπεριφορά της πως στο πρώτο στης σπίτι δεν έμαθε τίποτα ποτέ. Αγοράστηκε από ανθρώπους ανίκανους να της μάθουν το οτιδήποτε, και παρά την ηλικία της συμπεριφέρεται ακόμα σαν μωρό.

Ωστόσο είναι πανέξυπνη, είναι υπάκουη όταν καταλαβαίνει τι θέλεις από αυτή και της το εξηγείς με σωστό τρόπο, είναι πολύ δεκτική στο να μάθει, και δένεται και εμπιστεύεται γρήγορα τον άνθρωπο με τον οποίο συνεργάζεται. 

Είναι στην εφηβεία ακόμα, και έχει χρόνο μέχρι την ενηλικίωση και την ωριμότητα να μεγαλώσει σωστά, να μάθει όσα πρέπει να ξέρει ένας σκύλος, και ιδιαίτερα ένας τόσο ιδιαίτερος σκύλος, και να ζήσει ευτυχισμένη. Είναι δυναμικό σκυλί, και ιδανικό θα είναι να είναι το μοναδικό κατοικίδιο στο σπίτι, εκτός αν υπάρχει μεγάλη εμπειρία και ο άλλος σκύλος της οικογένειας είναι επίσης εκπαιδευμένος.

Η υιοθεσία της προϋποθέτει πρόγραμμα βασικής εκπαίδευσης από την αρχή, με προετοιμασία πριν έρθει ο σκύλος στο σπίτι, και ο νέος ιδιότητας θα πρέπει να έχει στο νου του πως μόλις η Δώρα φτάσει στην ενηλικίωση, δηλαδή όταν είναι περίπου δύο χρόνων, θα πρέπει να κάνει και πάλι κάποια εκπαιδευτικά μαθήματα, τα οποία θα προσαρμοστούν στο ενήλικο Ντογκο Αρτζεντινο που θα είναι τότε. Τότε που δεν θα είναι πια παιδί.

Ο Κάσπερ, είτε το πιστεύετε είτε όχι, εγκαταλείφθηκε στον δρόμο όταν ήταν βρέφος. Ήρθε σε εμάς μαζί με τον αδερφό του, και τότε έμοιαζαν σαν δύο σταγόνες νερό.

Μεγαλώνοντας αρχίσαμε να τα ξεχωρίζουμε, όχι μόνο επειδή ο Κάσπερ έβγαλε μαλλιά, αλλά και επειδή πλέον αρχίσαμε να βλέπουμε στον κάθε ένα τον χαρακτήρα του.

Ο Κάσπερ είναι ένα χαρούμενο κουτάβι, που όταν σε βλέπει θέλει να πηδηξει επάνω του και να σου κάνει τις γνωστές κουταβίσιες χαρές, αλλά τελικά κάθεται, γιατί μια φορά έμαθε το κάτσε, και τώρα θεωρεί πως έτσι πρέπει να κάνουν τα καλά παιδιά. Είναι πολύ έξυπνος, πολύ όμορφος, και πολύ παιχνιδιάρης.

Λατρεύει να τρέχει να πιάνει το μπαλάκι του, και μετά να το μασουλάει και μετά να το αφήνει να έρχεται σε σένα, και να περιμένει να του το ξαναπετάξεις.

Είναι διεκδικητικος με τα παιχνίδια του απέναντι στον αδερφό του, γι αυτό εάν υπάρχει και άλλο σκυλί στο σπίτι, θα πρέπει να υπάρχουν κανόνες και σωστή οριοθέτηση, ώστε ο Κάσπερ να μην νιώθει πως πρέπει να προστατέψει κάτι δικό του και να μην γίνουν τσακωμοί.