Reserved

Στην πρώτη του βόλτα με λουρί, την πρώτη πρώτη πρώτη, μόλις είχε ολοκληρώσει τον εμβολιασμό του, εγιναν τα εξής:

Αρχικά τον πήραμε αγκαλιά, όπως όλα τα κουτάβια, και περπατήσαμε σε ένα ασφαλές μέρος, μακριά από το καταφύγιο και τα γαυγίσματα. Εκεί τον ακουμπήσαμε κάτω, μαζι με άλλο ένα κουτάβι. 

Άρχισε να περπαταέι στο λουρί σαν να περπατούσε πάντα σε λουρί. Πήγε πέρα δώθε, έτρεξε, τον αφήσαμε με πολύ μακρύ λουρί, και του φωνάζαμε ο ένας από την μια και ο άλλος από την άλλη, και έτρεχε μια στον ένα μια στον άλλο. 

Μετά εμφανίστηκε ένας εθελοντής που δεν τον ήξερε, του μίλησε, ο Πκίτο έτρεξε σε αυτόν, χαϊδεύτηκε, μετά έτρεξε πάλι. 

Μετά πήγα στο άλλο κουτάβι που είχαμε να παίξει. Μετά δεν του έφτασε και ήθελε να περπατήσει κι άλλο. Τον περπατήσαμε κι άλλο. Μετά έκανε τσίσα του! Στο λουρί! Πρώτη φορά που περπατούσε με λουρί και έκανε τσίσα του!

Μετά βρήκαμε ένα ξυλαράκι, του το πετάξαμε, έτρεξε να το πιάσει, το έπιασε, το τίναξε, το σκότωσε, μετά πιάσαμε εμείς την μία άκρη και αυτός από την άλλη έκανε και τραβήγματα. 

Μετά δεν ήθελε να γυρίσει καν. 

Αυτά. Και αυτά ολα περιγράφουν εξαιρετικά την προσωπικότητα του Ποκίτο. 

Η Τζούλι γεννήθηκε σε μια βώμικη αποθήκη. Η μαμά της η Φλέρυ βρέθηκε εκεί από εθελοντές. Μόλις είχε γεννήσει τρία κουταβάκια, και είχε ένα σχοινί δεμένο τοσο σφιχτά στην λαιμό της που της τον είχε κόψει και της είχε φτάσει σχεδόν στη καρωτίδα. 

Όλη η οικογένεια μεταφέρθηκε στο κτηνιατρείο, όπου η Φλέρυ φρόντισε τα μωρά της μέχρι να απογαλακτιστούν ενώ ταυτόχρονα έκανε θεραπεία για την πληγή στο λαιμό της. 

Η Τζούλι και τα αδέρφια της μεγάλωσαν με πολλή αγάπη, και από την μαμά τους που ήταν υπέροχη και πολύ προστατευτική, και από εμάς και τα παιδιά στο κτηνιατρείο. 

Αφού απογαλακτίστηκε, ήρθε στο καταφύγιο μαζί με τους δύο αδερφούς της. 

Είναι ένα κουτάβι γλυκύτατο, πολύ κοινωνικό, με κοντά ποδαράκια και μια χαριτωμενιά απίστευτη. 

Ο Νόμπι  γεννήθηκε σε μια βώμικη αποθήκη. Η μαμά του η Φλέρυ βρέθηκε εκεί από εθελοντές. Μόλις είχε γεννήσει τρία κουταβάκια, και είχε ένα σχοινί δεμένο τοσο σφιχτά στην λαιμό της που της τον είχε κόψει και της είχε φτάσει σχεδόν στη καρωτίδα. 

Όλη η οικογένεια μεταφέρθηκε στο κτηνιατρείο, όπου η Φλέρυ φρόντισε τα μωρά της μέχρι να απογαλακτιστούν ενώ ταυτόχρονα έκανε θεραπεία για την πληγή στο λαιμό της. 

Ο Νόμπι και τα αδέρφια του μεγάλωσαν με πολλή αγάπη, και από την μαμά τους που ήταν υπέροχη και πολύ προστατευτική, και από εμάς και τα παιδιά στο κτηνιατρείο. 

Αφού απογαλακτίστηκε, ήρθε στο καταφύγιο μαζί με την αδερφή του και τον αδερφό του.

Είναι ένα κουτάβι γλυκύτατο, πολύ κοινωνικό, με κοντά ποδαράκια και μια χαριτωμενιά απίστευτη. 

Η γλυκούλα μας ζούσε αδέσποτη σε ένα χωριό της Ελληνικής επαρχίας. Γέννησε τα μωρά της σε ένα αδιέξοδο, διπλα στην αυλή ενός σπιτιού, πίσω από κάτι καφάσια. Οι άνθρωποι εκεί την σεβάστηκαν, την τάιζαν και της επέτρεψαν να μεγαλώσει τα μωρά της με όσο περισσότερη ασφάλεια μπορούσε να της προσφέρει το μέρος εκείνο. 

Τα μωρά της τα προστάτευε από αγνώστους και γαύγιζε προσπαθώντας να τους απομακρύνει από το να πλησιάσουν. Πιάστηκε από τον άνθρωπο που την τάιζε, και ήρθε σε εμάς μέχρι τα μωρά να απόγαλακτιστούν και εκεινη να στειρωθεί και να επνανενταχτεί. 

Ενω στην αρχή νομίζαμε πως πρόκειται για ένα σκυλί φοβικό και όχι κοινωνικό, από την πρώτη στιγμή που βγήκε από το αμάξι, μας κούνησε την ουρά της. Δεν είναι καθολου φοβική, είναι ντροπαλή και λίγο διστακτική στην αρχή, όμως είναι ένα σκυλί απίστευτα τρυφερό, που τού αξίζει πραγματικά ένα σπίτι. 

Η Βιολέτα σε βλέπει και λιώνει, την βγάζεις από το κλουβί και πέφτει ανάσκελα και κλαίει - ειναι ο τρόπος της να σε υποδεχτεί και να σου δείξει πόσο χαίρεται που θα την πας βόλτα. 

'Εμαθε μέσα σε δύο εβδομάδες να βγαίνει βόλτα εκτός κτηνιατρείου, κάνει πάντα τουαλέτα έξω γιατί είναι πεντακάθαρη, και σιγά σιγά άρχισε να κουνάει και την ουρά της στην βόλτα χαρούμενα και να κυλιέται κάτω στο γρασίδι δείχνοντας την κοιλιά της. Όταν την παίρνουμε στο γραφείο κάθεται ήσυχα σε μια γωνία ή στο κρέιτ.

Είναι μια σκυλίτσα που μόλις κατάλαβε πως είναι ασφαλές να ανοιχτεί και να εμπιστευτεί, άνθισε σαν λουλούδι. Είναι σχετικά μικρόσωμη, απίστευτα καλοσυνάτη, και μια υπέροχη μαμά. 

Πλέον τα κουτάβια της έχουν πάρει τον δρόμο τους, και η ίδια είναι έτοιμη για το παντοτινό της σπίτι. 

ΒΙΝΤΕΟ

Λάμπει το Μαρινάκι. Λάμπει ολόκληρη από πάνω έως κάτω, το τρίχωμά της είναι τόσο καθαρό, στιλπνό και λείο που μοιάζει με ακριβό βελούδο που γυαλίζει στο φως.

Αλλά δεν λάμπει μόνο εξωτερικά, λάμπει και από μέσα της, από ένα φως στην ψυχή της που την κάνει να αστράφτει ολόκληρη.

Είναι υγιέστατη, κοινωνικότατη, απίστευτα χαρούμενη, τρυφερή, γλυκιά και υπέροχη.

Κυνηγόσκυλο ελληνικότατο, σαν αυτά με τα οποία μεγαλώσαμε, μαύρη καφέ, με τα κλασικά καφέ φρύδια πάνω από τα μάτια της και δύο υπέροχα αυτιά κοτσίδες που χύνονται πλάι στο πρόσωπό της και την κάνουν να μοιάζει σαν ανέμελο κορίτσι που βγήκε να ανεμίσει τα μαλλιά της στην ύπαιθρο.

Ό,τι και να έχει περάσει ως κυνηγόσκυλο, τίποτα δεν της έχει αφήσει η εμπειρία της. Καμμία φοβία, κανένα θέμα, είναι σαν να βγήκε μόλις από ένα παραμύθι και είναι έτοιμη για μια ζωή ακόμα πιο παραμυθένια.

Η Μαρίνα είναι καταπληκτικό σκυλί πραγματικά, ισορροπημένο, υγιές και ευχάριστο. 

Ο Moyw βρέθηκε με τα τρία αδέρφια του στην μέση του πουθενά, σε ένα βουνό στην βόρειο Ελλάδα. 

Τα μωρά εγκαταλείφθηκαν εκεί στην καρδιά του χειμώνα, λίγο πριν τα Χριστούγεννα. Ουσιαστικά εγκαταλείφθηκάν για να πεθάνουν από το κρύο και την πείνα, ή να γίνουν βορά για άγρια ζώα. Ήταν μια σταλιά μωρά, και σε ηλικία και σε μέγεθος. 

Ήρθαν σε εμάς, όπου μεγάλωσαν με ασφάλεια, και πλέον σιγά σιγά, αφού εμβολιάστηκαν, έχουν αρχίσει να βγαίνουν έξω στον κόσμο.