Reserved

Έχει ακριβώς τον χαρακτήρα του νεαρού, καλόψυχου κυνηγόσκυλου, που δεν έχει αυτοπεποίθηση γιατί δεν έχει ζήσει όπως πρέπει, αλλά με το που καταλάβει πως ειναι σε περιβάλλον ασφαλές, τρέχει και χαίρεται και προσπαθεί να παίξει και ας μην ξέρει πώς. 

Η Μόλυ μιμείται τα άλλα σκυλιά. Αν τα βλέπει να κάθονται σαν καλά παιδιά και να περιμένουν λιχουδιές, θα το κάνει και αυτή, και ας μην καταλαβαίναι ακόμα ακριβώς τι κάνουμε. 

Αν πετάξεις ένα μπαλάκι δεν θα τρέξει πρώτη, όμως μόλις δει τους υπόλοιπους να τρέχουν, θα τρέξει και αυτή μαζί τους, πίσω τους, και μετά θα τρέξει σε σένα πάλι γιατί εσύ είσαι το μόνο της ενδιαφέρον. 

Είναι γλυκύτατη σκυλίτσα, καφέ ολόκλη ρη σαν σοκολάτα λιωμενη, με λείο, στιλπνό τρίχωμα και δύο υπέροχα μάτια γεμάτα αγάπη. 

Είναι πάρα πολύ ανθρωποκεντρική, και όσο και να διστάζει μερικές φορές, πάντα θα είναι γύρω σου κάπου, κοντά σε εσένα, προσπαθώντας και αυτή να είναι σκύλος πιστός, καλός και συντροφικός. 

Η Μόλυ είναι μια ευαίσθητη ψυχή και ένα σκυλί λεπτεπίλεπτο και ντελικάτο. Δεν έχει την αυτοπεποίθηση που της αρμόζει, και κοιτάζοντάς την να τρέχει με το σώμα της το νευρώδες και τα αυτά της τα αεροπλανικά, σου έρχεται να της φωνάξεις "ΜΗΝ ΜΙΜΕΙΣΑΙ ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ, ΕΙΣΑΙ ΤΕΛΕΙΑ ΑΠΌ ΜΟΝΗ ΣΟΥ"

Αυτό που φαίνεται στα μάτια της, αυτό έχει και μέσα στην ψυχή της.

Κοιτάς τις φωτογραφίες της και σκέφτεσαι πως το σκυλί αυτό φαίνεται να είναι μια γλύκα, και στην συμπεριφορά και στον χαρακτήρα, και μόλις την γνωρίζεις συνειδητοποιείς μέσα σε λίγα λεπτά πως όντως έτσι είναι.

Είναι μια γλύκα, και για αυτό την βγάλαμε Κάντυ.

Είναι ένα κουτάβι πάρα πολύ καλόβολο, υπάκουο, που μαθαίνει απίστευτα γρήγορα τα πολύ απλά πράγματα που πρέπει να ξέρει ένας σκύλος, πώς να πάει βόλτα, πως να εμπιστευτεί, πώς να επικοινωνήσει.

Είναι ήπιας ενέργειας πάρα την ηλικία της, και αφού πάει την βόλτα της, γυρνάει στο γραφείο, μπαίνει μέσα στο κρέιτ και κοιμάται.

Η συστολή της και η ντροπαλότητά που έχει στον χαρακτήρα της δεν της γίνονται εμπόδια, αλλά είναι τα εφόδιά της για να διαχειρίζεται την ζωή, τις νέες καταστάσεις και το περιβάλλον γύρω της.

Πραγματικά θα την αγαπήσετε και θα την εκτιμήσετε με το που την γνωρίσετε. 

Την λένε Ρούλα, το οποίο βγαίνει από το Ζαχαρούλα, γιατί είναι γλυκιά σαν ζάχαρη. 

Η Ρούλά ήρθε σε εμάς με τα δύο υπέροχα παιδιά της, τον Πουπέ και τον Μάρβελ. Τα μωρά πλέον έχουν απογαλακτιστεί, έχουν εμβολιαστεί, και πλέον θα πάρουν τον δικό τους δρόμο. 

Και η Ρούλα, απαλάγμενη πλέον από τα βάρη της μητρότητας, μπορεί να ακολουθήσει τον δικό της δρόμο, και να ζήσει επιτέλους την ζωή που της αξίζει. 

Είναι ένα πραγματικά γλυκύτατο σκυλάκι, που σε κοιτάει στα μάτια και σου κάνει τσαχπινιές -όχι υπερβολικές, γιατί η Ρούλα έχεο τρόπους και δεν είναι ούτε φορτική, ούτε ενοχλητική. 

Είναι απλά γλυκιά. 

Στην πρώτη του βόλτα με λουρί, την πρώτη πρώτη πρώτη, μόλις είχε ολοκληρώσει τον εμβολιασμό του, εγιναν τα εξής:

Αρχικά τον πήραμε αγκαλιά, όπως όλα τα κουτάβια, και περπατήσαμε σε ένα ασφαλές μέρος, μακριά από το καταφύγιο και τα γαυγίσματα. Εκεί τον ακουμπήσαμε κάτω, μαζι με άλλο ένα κουτάβι. 

Άρχισε να περπαταέι στο λουρί σαν να περπατούσε πάντα σε λουρί. Πήγε πέρα δώθε, έτρεξε, τον αφήσαμε με πολύ μακρύ λουρί, και του φωνάζαμε ο ένας από την μια και ο άλλος από την άλλη, και έτρεχε μια στον ένα μια στον άλλο. 

Μετά εμφανίστηκε ένας εθελοντής που δεν τον ήξερε, του μίλησε, ο Πκίτο έτρεξε σε αυτόν, χαϊδεύτηκε, μετά έτρεξε πάλι. 

Μετά πήγα στο άλλο κουτάβι που είχαμε να παίξει. Μετά δεν του έφτασε και ήθελε να περπατήσει κι άλλο. Τον περπατήσαμε κι άλλο. Μετά έκανε τσίσα του! Στο λουρί! Πρώτη φορά που περπατούσε με λουρί και έκανε τσίσα του!

Μετά βρήκαμε ένα ξυλαράκι, του το πετάξαμε, έτρεξε να το πιάσει, το έπιασε, το τίναξε, το σκότωσε, μετά πιάσαμε εμείς την μία άκρη και αυτός από την άλλη έκανε και τραβήγματα. 

Μετά δεν ήθελε να γυρίσει καν. 

Αυτά. Και αυτά ολα περιγράφουν εξαιρετικά την προσωπικότητα του Ποκίτο.