Happy endings

Αυτό που φαίνεται στα μάτια της, αυτό έχει και μέσα στην ψυχή της.

Κοιτάς τις φωτογραφίες της και σκέφτεσαι πως το σκυλί αυτό φαίνεται να είναι μια γλύκα, και στην συμπεριφορά και στον χαρακτήρα, και μόλις την γνωρίζεις συνειδητοποιείς μέσα σε λίγα λεπτά πως όντως έτσι είναι.

Είναι μια γλύκα, και για αυτό την βγάλαμε Κάντυ.

Είναι ένα κουτάβι πάρα πολύ καλόβολο, υπάκουο, που μαθαίνει απίστευτα γρήγορα τα πολύ απλά πράγματα που πρέπει να ξέρει ένας σκύλος, πώς να πάει βόλτα, πως να εμπιστευτεί, πώς να επικοινωνήσει.

Είναι ήπιας ενέργειας πάρα την ηλικία της, και αφού πάει την βόλτα της, γυρνάει στο γραφείο, μπαίνει μέσα στο κρέιτ και κοιμάται.

Η συστολή της και η ντροπαλότητά που έχει στον χαρακτήρα της δεν της γίνονται εμπόδια, αλλά είναι τα εφόδιά της για να διαχειρίζεται την ζωή, τις νέες καταστάσεις και το περιβάλλον γύρω της.

Πραγματικά θα την αγαπήσετε και θα την εκτιμήσετε με το που την γνωρίσετε. 

Όταν την προσοχή της την τραβάει κάτι ενδιαφέρον που προσπαθεί να καταλάβει, τα αεροπλανικά αυτιά της γίνονται τεράστια και σαν σωστά ραντάρ προσπαθούν να πιάσουν ήχους και σήματα τα οποία ο εγκέφαλός της θα αποκωδικοποιήσει. 

Όταν την πιάνει ντροπαλήτητα και όταν της μιάς γλυκά και με λίγη τρυφερή τσιρίδα - τόση ώστε να μην την τρομάξεις, τότε τα αυτιά της κατεβάινουν κάτω και προς τα πίσω, και το πρόσωπό της γίνεται υποτακτικό. 

Η Πηνελόπη είναι απίστευτα χαριτωμένη και γλυκιά. 

Ζούσε σε ένα χωράφι σε ένα χωριό που ήταν ιδιοκτησία ενός παππού, μαζι με ένα αρσενικό σκυλάκι, τον Απόλλωνα. Ο παππους μπήκε στο νοσοκομειο, και ένας εργάτης που δούλευε στο διπλανό χωράφι, άκουσε το κλάμα των σκυλιών και ειδοποίησε τους φιλόζωους της περιοχής. 

Η Πηνελόπη έχει ζήσει αρκετά απομονωμένη, και παρόλο που ελάχιστα πράγματα έχει μάθει από όσα ξέρει συνήθως ένα σκύλος κατοικίδιο, έχει κάνει ,εγάλη πρόοδο. Όχι μόνο έμαθε να περπατάει με λουρί, αλλά παρόλο που δεν νιωθει τελείως άνετα ακόμα στην βόλτα, μυρίζρι και περπατάει και πάει και τουαλέτα στην βόκτα της.

Είναι λίγο διστακτική με ανθρώπους που δεν γνωρίζει και όταν βρίσκεται σε μέρη άγνωστα, όμως μαθαίνει και εξελίσσεται. Είναι πολύ γλυκιά, είναι έξυπνη, και θα μάθει τα πάντα γιατί μπορεί και της αξίζει το καλύτερο σπίτι. 

Τον βγάλαμε Απόλλωνα γιατί του ταιριάζει ένα όνομα -φόρος τιμής στην ομορφιά του, και δεν θέλουμε να ακούσουμε τίποτα για προγναθισμό, ένα δόντι που εξέχει, πολύ στρογγυλό κεφάλι και γουρλωτά μάτια!

Λοιπόν, πέρα από την ομορφιά, το αγόρι έχει φυσικά και χαρακτήρα, τον οποίο ανακαλύπτουμε σιγά σιγά. 

Είναι σοβαρός, αλλά και ταυτόχρονα δεν είναι, σε εμπιστεύεται μέχρι που δεν σε εμπιστεύεται, και επίσης είναι λίγο διεκδικητικός με τα χάδια όταν είναι  παρόν και άλλο σκυλί, οπότε εάν είναι με συγκατοικήσει με άλλο σκύλο θα πρέπει να υπάρχουν κάποιοι κανόνες και προσοχή ώστε να μην μπει ο σκύλος στην διαδικασία να διεκδικήσει κάτι.

Ζούσε σε ένα χωράφι σε ένα χωριό που ήταν ιδιοκτησία ενός παππού, μαζι με ένα θηλυκό σκυλάκι, την Πηνελόπη. Ο παππους μπήκε στο νοσοκομειο, και ένας εργάτης που δούλευε στο διπλανό χωράφι, άκουσε το κλάμα των σκυλιών και ειδοποίησε τους φιλόζωους της περιοχής. 

Ο Απόλλωνας έχει ζήσει αρκετά απομονωμένος, και οταν πρωτοήρθε ήξερε ελάχιστα πράγματα και ήταν αρκετά στρεσαρισμένος. Έμαθε όμως πολύ γρήγορα να διαχειρίζεται ότι δεν ξέρει, έμαθε να περπατάει με λουρί, στο οποίο είναι κάθε μέρα και πιο άνετος, μυρίζει, εξερευνά και πάει τουαλέτα. 

Παρόλο που φαίνεται διστακτικός, είναι ένα σκυλί που έχει αυτοπεποίθηση, απλά δεν είχε μέχρι τώρα την ευκαιρία να ζήσει σαν κατοικίδιο. Μπορεί να μάθει τα πάντα, και όταν πάει στο παντοτινό του σπίτι τίποτε επάνω του δεν θα δείχνει το παρελθόν του.

Την λένε Ρούλα, το οποίο βγαίνει από το Ζαχαρούλα, γιατί είναι γλυκιά σαν ζάχαρη. 

Η Ρούλά ήρθε σε εμάς με τα δύο υπέροχα παιδιά της, τον Πουπέ και τον Μάρβελ. Τα μωρά πλέον έχουν απογαλακτιστεί, έχουν εμβολιαστεί, και πλέον θα πάρουν τον δικό τους δρόμο. 

Και η Ρούλα, απαλάγμενη πλέον από τα βάρη της μητρότητας, μπορεί να ακολουθήσει τον δικό της δρόμο, και να ζήσει επιτέλους την ζωή που της αξίζει. 

Είναι ένα πραγματικά γλυκύτατο σκυλάκι, που σε κοιτάει στα μάτια και σου κάνει τσαχπινιές -όχι υπερβολικές, γιατί η Ρούλα έχεο τρόπους και δεν είναι ούτε φορτική, ούτε ενοχλητική. 

Είναι απλά γλυκιά. 

Η γλυκούλα μας γεννήθηκε σε ένα βουνό της Ελληνική επαρχίας από μια αδέσποτη σκυλίτσα πολύ φοβική. 

Το μόνο που έμαθε απότην μαμά της ως κουτάβι, ήταν πώς να είναι σκύλος μαζί με τους υπόλοιπους σκύλους. Κάνει παρέα με τα κουτάβια στο καταφύγιο, τα μιμείται, προσπαθεί να παίξει και αυτή σαν κουτάβι, και περνάει μαζί τους καλά. 

Αυτό που δεν έμαθε ήταν πώς να είναι σκύλος όταν είναι μαζί με ανθρώπους. Όταν βλέπει άνθρωπο από μακρία, κοιτάει με ενδιαφέρον, και έρχεται στα κάγκελα αν είναι μέσα στο κλουβί της, γιατί όσο και να φοβάται έχει την κουταβίσια περιέργεια. 

Όταν όμως την πλησιάζεις, η Πένυ κρύβεται. 

Γενικά είναι πολύ διστακτική, και στο καταφύγιο, και έξω στην βόλτα. Εάν είναι παρέα με άλλο κουτάβι, ανοίγετια ελάχιστα, χωρίς να νιώθει άνετα, αλλα χωρίς να ψάχνει ένα μέρος να εξαφανιστεί. 

Είναι ένα σκυλάκι που θα θέλει πολύ χρόνο να ανοιχτεί και αρκετή υπομονή. Πιθανότατα δεν θα γίνει ποτέ ένα κοινωνικό σκυλί που θα θέλει να γνωρίζει κόσμο στην βόλτα και που θα νιώθει άνετα σε πολυσύχναστα μέρη, θα γίνει όμως λειτουργική και χαρούμενη με υπομονή και σωστή εκπαίδευση. 

Η μαμά της είναι μια σετερίνα τρίχρωμη και μικρόσωμη, και ο μπαμπάς της είναι σοκολάτα γάλακτος. 

Και έτσι, η Τρούφα είναι κάτι ανάμεσα σε σέτερ και σε σοκολατούχο γλυκό που θέλεις να το φας. 

Είναι ένα πανέμορφο κουτάβι, που με το μαλλί της το μεταξένιο και τα μελιά της μάτια ομορφαίνει τα πάντα γύρω της από όπου και να περνάει. 

Βρέθηκε μαζί με την μαμά της στον δρόμο όταν ήταν μωρό, και μεγάλωσε μαζί της. Πλέον είναι έτοιμη να αρχίσει την δική της ζωή. 

Είναι πολύ χαρούμενη όταν τρέχει και παίζει με τα άλλα σκυλάκια, είναι διακριτική, δεν ενοχλεί ποτέ ούτε είναι διεκδικητική με παιχνιδια και φαγητό, και γενικά είναι ένα κουτάβι χαρούμενο και ευχάριστο χωρίς να γίνεται ποτέ ενοχλητικό.