Ο Σάββας βρέθηκε σε ένα χωριό. Αδέσποτος, ή μάλλον φρεσκοπαρατημένος. Τσοπάνης, με τεράστιο κεφάλι, φουντωτή ουρά και τεράστια καρδιά. Έψαχνε έναν άνθρωπο να του αφιερωθεί για πάντα, περνώντας ώρες έξω από αυλόπορτες, περιμένοντας. Η μία από όλες αυτές τις αυλόπορτες ήταν μιας εθελόντριάς μας, που φεύγοντας από το χωριό τον πήγε και έφυγε. Τον φιλοξένησε σε ένα διαμέρισμα με άλλα τρία σκυλιά και τρεις γάτες, και υιοθετήθηκε, ξανά σε διαμέρισμα. Τα τσοπανόσκυλα είναι ιδανικά σκυλιά για διαμέρισμα, και όσοι έχουν θα σας το επιβεβαιώσουν. Είναι σκυλιά που είναι πάντα καθαρά, έχουν τρόπους, και το μεγαλύτερο μέρος της ημέρας απλά κάθονται και αράζουν, γιατί από την φύση τους είναι φτιαγμένα να κάνουν ακριβώς αυτό. Να κάθονται, να περιμένουν, και να περπατάνε αργά και σταθερά δίπλα σε αυτόν που θεωρούν ότι ανήκουν, είτε αυτό είναι το κοπάδι τους, είτε ο κηδεμόνας τους. Σε καμία περίπτωση δεν χρειάζονται "κήπο", αυτό είναι ένα στερεότυπο το οποίο συνεχίζεται να επαναλαμβάνεται χωρίς να έχει καμία βάση αλήθειας. Χρειάζονται ό,τι ακριβώς χρειάζονται και όλα τα υπόλοιπα σκυλιά, και όχι απλά μπορούν να διαχειριστουν την ζωή σε ένα σπίτι παρά πολύ καλά, αλλά θριαμβευβουν σε αυτήν, και είναι ευτυχισμένα.
Δείτε το ΒΙΝΤΕΟ με ένα 24ωρο από την καθημερινότητα του Σάββα
